De documentaire Leviathan begint met veel kabaal. Voordat eindelijk vaag is te zien waar we ons bevinden, overheersen het ratelen van kabels, het brommen van een dieselmotor, onverstaanbaar geschreeuw van mannenstemmen en het constante geraas van beukende zeegolven. De beelden hebben in deze fase dezelfde abstractie als een experimentele film van Stan Brakhage. Even dacht ik dat ik door de koortsachtige cameravoering Leviathan hooguit een kwartier zou volhouden, maar de film wisselt goddank regelmatig van perspectief. Continue reading →