Over and over, this movie does things differently than other movies, schrijft muzikant Richard Hell in de liner notes bij de Amerikaanse Blu-ray/DVD-uitgave van Meek’s Cutoff. We expect westerns to be shot in widescreen (…) The seeming mismatch between the film image’s shape and its subject prevents the viewer from ever getting quite comfortable. Het kleine beeldformaat 1.37:1, in vaktermen bekend als het Academy ratio, springt direct in het oog. Omdat hedendaagse films zelden in een dergelijke verkleinde scope zijn te zien, ben je geneigd er een betekenis achter zoeken. Continue reading →

Het kan soms geen kwaad een film een tweede kans te geven. Een tweede keer kijken doet beter kijken, merkte ik vorige maand in het Filmmuseum bij Wendy And Lucy. Tijdens het International Film Festival Rotterdam 2009 vond ik de film weinig om het lijf hebben. Vervolgens wezen uit verschillende hoeken de positieve reacties mij terecht. Mijn filmlijfblad Sight & Sound noemde in het februarinummer van dit jaar Wendy And Lucy een van de beste Amerikaanse films van 2008 (if you’re unmoved, the failure is yours) en volgens de 50 filmcritici die begin dit jaar hun eindlijst van 2008 inleverden bij Film Comment was Wendy And Lucy internationaal gezien de beste film van 2008. De film werd in een toelichting mede geprezen als relevant tijdsbeeld in de huidige periode van economische crisis. Zo had ik Kelly Reichardts derde speelfilm indertijd niet bekeken, en er was meer aan me voorbijgegaan. Continue reading →