09/11/13

The Land Of Hope (Sion Sono, 2012)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

landofhope

Op welke wijze kun je een onzichtbaar gevaar tastbaar maken in een film? In The Land Of Hope  is de nucleaire dreiging voornamelijk hoorbaar, als een nadrukkelijk op de voorgrond gonzende soundscape. Een van de personages stelt zich de radioactieve straling voor als een bruinige gaswolk waar sterretjes doorheen fladderen. Een paar keer wordt met tegenlicht gefilmd en spelen zonnestralen de rol van radioactiviteit. De film slaagt er met geen van deze methodes in de angst voor een lekkende kerncentrale effectief weer te geven. Pas aan het eind van de film lukt het toch nog een heel klein beetje met het in dit soort situaties meest voor de hand liggende gebruiksvoorwerp: een onverbiddelijk tikkende Geigerteller. Continue reading

06/26/13

For Love’s Sake (Takashi Miike, 2012)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

forlove

Op een paar uitzonderingen na slaat Takashi Miike de plank de laatste jaren behoorlijk mis, voor zover is te oordelen, want het valt niet mee het oeuvre van de notoire veelfilmer bij te benen. Van wat ik gezien heb maken alleen 13 Assassins (2010) en Hara-kiri: Death Of A Samurai (2011) een bevlogen indruk. Een van Takashi’s leukste films is de doldwaze horrormusical The Happiness Of The Katakuris uit 2001 (zie de trailer). Toen ik hoorde dat For Love’s Sake ook een musical is, keek ik deze maand met extra interesse uit naar de Blu-ray/DVD-uitgave op het Britse label Third Window Films. Continue reading

01/11/13

When Horror Came To Shochiku: Japanse pulp op Amerikaans label Criterion

Facebooktwitterpinterestlinkedin
Goke, Body Snatcher From Hell

Goke, Body Snatcher From Hell

Eind jaren zestig probeerde de Japanse filmstudio Shochiku, thuisbasis voor grootheden als Kenji Mizoguchi en Yasujiro Ozu, mee te varen op de lucratieve monsterfilmrage. De enige vier films die hieruit voortvloeiden zijn vorig jaar door Criterion bijeengebracht in de box When Horror Came To Shochiku. In zijn begeleidende teksten neemt filmcriticus Chuck Stephens meer dan eens het woord meesterwerken in de mond, maar dat is te veel eer voor deze verzameling curiosa. Continue reading

10/16/12

Kotoko (Shinya Tsukamoto, 2011)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

kotoko

Een horrorfilm is vaak het engst als de kwetsbare psyche centraal staat. Elk mens kan om allerlei redenen van de ene op de andere dag zijn verstand kwijtraken en de grip op de realiteit verliezen. Een traumatische gebeurtenis kan de oorzaak zijn of een onschuldig trekje van een joint of de combinatie van die twee. Wat de precieze oorzaak is van Kotoko’s geestelijke instorting houdt de gelijknamige film buiten beschouwing. Continue reading

07/15/12

The Makioka Sisters (Kon Ichikawa, 1983)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

makioka

Bij de eerste scène van The Makioka Sisters vreesde ik een zware twee uur en twintig minuten voor de boeg te hebben. De gezusters Makioka worden alle vier geïntroduceerd met een snelle dialoog die voornamelijk bestaat uit kort gemonteerde close-ups. De twee oudere en twee jongere zussen praten in rap tempo en noemen regelmatig elkaars naam, maar omdat ik intensief ondertiteling zat te lezen, lukte het me nauwelijks de juiste naam bij het juiste gezicht te plaatsen. Ik was de draad al kwijt voordat de film goed en wel was begonnen. Continue reading

05/2/12

I Wish (Hirokazu Kore-eda, 2011)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

iwish

Afgeleid door een overdaad aan personages, een wat al te olijke kindacteur (Ohshirô Maeda als Ryu), net iets te onscherp digitaal beeld, enkele onvertaald gelaten tussentitels, vaak terugkerende telefoongesprekken tussen de personages en een in het begin soms onduidelijke wisseling van locaties, duurde het lang voordat ik doorhad waar I Wish over zou kunnen gaan. Continue reading