In de eerste paar minuten van 20,000 Days On Earth komen de eerste 19,999 dagen uit het bestaan van Nick Cave in een beeldenbombardement voorbij. We zien zijn leven vanaf zijn geboorte in een flits vertoond vanaf een tiental beeldschermen alsof we alle herinneringen zien door de ogen van iemand die van een hoge toren is gesprongen en op het punt staat de stoeptegels te raken. Andere makers van documentaires over muzikanten zouden dit soort archiefmateriaal gebruiken om een groot deel van hun film mee te vullen. 20,000 Days On Earth is een totaal ander soort documentaire. Continue reading →