Tous Les Soleils
Rouw is een geliefd thema in de Nederlandse bioscopen, constateer ik na het zien van drie films afgelopen weekend. Continue reading
Het Grande Hotel ligt in het zand aan de kust van Mozambique begraven als het karkas van de Titanic. Je zou zweren dat het oude schip over de bodem via de poolzee naar Afrika is gekropen om daar in de zon zijn laatste adem uit te blazen. De camera draait in en om het vervallen gebouw zoals de onderzeeër van James Cameron rondom het scheepswrak vaart in Ghosts Of The Abyss (2003). Continue reading
In het niemandsland tussen de Vlaamse fabrieksblokken steken de hoogspanningsmasten uit als scheepsmasten. Aan de voeten van de masten is de woonkeet van Bettina (Lisbeth Gruwez) en elektricien Marcus (Sam Louwyck) kajuit en kantine ineen. Marcus en zijn Hongaarse gastarbeiders komen er elke werkmiddag lunchen. Buiten spijbelt dochtertje Tessa (Kimke Desart), wandelend door een mentale wereld die waarschijnlijk weidser is dan het kale industriële landschap uit de werkelijke wereld. Continue reading
Vier jaar na de spoorloze verdwijning van hun jonge dochter Lisa is het verdriet nog onverminderd groot bij het echtpaar Grace en Lucas. Terwijl ze zelf hun tranen voor elkaar verbergen, huilt het huis geluidloos. Vocht trekt scheuren in het plafond. Wanneer leed onbesproken blijft, valt de stilte extra luid in. Het is zo stil in de kleine middelste filmzaal van Rialto dat ik een paar stoelen verderop iemands darmen kan horen bewegen. De stilte is ongemakkelijk, zowel voor de personages op het doek als voor ons, de toeschouwers. Continue reading
