Films over schrijvers zijn meestal geen goed idee. Schrijvers hebben zelden een fotogeniek leven. Hun werk vindt plaats in het hoofd. Daarbuiten bestaan enkel een typemachine, een deadline en de bodem van de whiskyfles. Het auteurschap is te passief om een film lang te blijven boeien. Hoe zit dat met het regiedebuut van Ari Deelder? Continue reading →