Cemetery Of Splendour

Cemetery Of Splendour wordt geprezen door de internationale filmpers, maar om mij heen hoor ik voornamelijk negatieve reacties. De contemplatieve cinema van Apichatpong Weerasethakul wekt wrevel en wordt door sommigen als saai en slaapverwekkend ervaren. Dat laatste is niet verwonderlijk bij een film waarin slapen een centraal motief is. Het is misschien zelfs de bedoeling dat je bij Cemetery Of Splendour in slaap valt, zoals mijzelf enkele minuten overkwam toen ik de film de eerste keer zag.

Continue reading →