Spies & Glistrup zal voor de gemiddelde Deen een feest van herkenning zijn en wellicht zelfs nostalgische gevoelens oproepen. De excentrieke Denen Simon Spies (Pilou Asbæk) en Mogens Glistrup (Nicolas Bro) hebben namelijk echt bestaan en waren bekende gezichten op televisie en in roddelbladen. Eind jaren zestig en begin jaren zeventig zorgde het duo voor veel stampei in het anders zo brave Denemarken.
In het eerste deel besteedt de film uitgebreid aandacht aan de manier waarop ze op slinkse wijze een failliete vliegtuigmaatschappij in handen krijgen en rijk worden aan het toegankelijk maken van vliegtuigreizen voor de gewone burger. Dankzij hun miljoenenbedrijf hebben Spies en Glistrup genoeg middelen voor het in de praktijk brengen van wilde ideeën. Spies laat zijn grijze baard staan en profiteert gulzig van alle vrijheden die het hippietijdperk hem biedt. Glistrup richt een controversiële politieke partij op die onder meer de belastingen volledig wil afschaffen.
Voor mensen buiten Denemarken bestaat de kans dat er aan de film minder plezier valt te beleven. Als je geen weet hebt van de originele versies van Simon en Mogens is Spies & Glistrup vooral een drukke opeenvolging van valse gebitten, opplakbaarden, apenpakken en gekke stemmetjes. De groteske figuren zijn niet komisch of tragisch genoeg voor het opwekken van medeleven. De twee leven in een mannenwereld waarin de meeste vrouwen worden gereduceerd tot objecten waar hele lelijke mannen naar hartenlust tegen betaling in mogen knijpen. De dialogen worden in het begin in grote mate opgehangen aan kleine lettertjes in een contract.
De overname van chartermaatschappij Flying Enterprise is vooral een juridische spel tussen zakenmannen die elkaar de loef af proberen te steken aan de onderhandelingstafel. Aan de kijker om uit te maken in hoeverre het vakjargon begrepen moet worden om het verhaal te kunnen volgen. Als geheel lijkt Spies & Glistrup op een komisch bedoelde sketch op speelfilmlengte met malle typetjes die de Hollander doen herinneren aan de verkleedpartijen van andere duo’s, zoals Jeroen van Koningsbrugge & Dennis van de Ven of Paul Groot & Owen Schumacher, maar dan veel minder grappig.