Southland Tales (Richard Kelly, 2006)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

southland tales

Wild Bunch, Cherry Road Films, Darko Entertainment, Destination Films, Inferno Distribution, Persistent Entertainment en Universal Pictures presenteren: Christopher Lambert in Richard Kelly’s Southland Tales. De leading man uit meesterwerken als Mortal Kombat, Adrenalin: Fear The Rush, Mean Guns, Fortress 2 en Resurrection is Walter Mung, een aan lager wal geraakte wapenverkoper, opererend vanuit een ijscowagen in de straten van Los Angeles aan de vooravond van de Apocalyps. De grijzer geworden actieheld lijkt geen wenkbrauwen meer te hebben en moet zijn meerdere erkennen in de neo-Marxistische terrorist Zora Carmichaels (Cheri Oteri) die hem bijna fataal in de ballen knijpt na zijn denigrerende opmerking Get the fuck out of my ice cream truck, you Cro-Magnon bitch! Er gaat wel meer mis in deze film.

Wanneer de naam Christopher Lambert op een filmposter prijkt rinkelen de alarmbellen. Zijn aanwezigheid is een garantie dat de film in kwestie gevoeglijk overgeslagen kan worden. De carrière van Lambert is een aaneenschakeling van veel te goedkoop en ondoordacht gefabriceerd formulewerk, vol vecht- en schietpartijen in een futuristisch decor. Werk van Lambert (en dat van zijn collega’s Steven Seagal en Dolph Lundgren) is speciaal gemaakt voor het vullen van lege plekken in de uitverkoopbakken van de Free Record Shop en voor de dooie uurtjes op RTL5. Elke regisseur die Christopher Lambert cast in een ambitieus filmproject, is zijn creatie moedwillig aan het saboteren.

Richard Kelly had beter moeten weten. Een groot gedeelte van de charme van zijn debuut Donnie Darko is Jake Gyllenhaal in de titelrol. Naast acteertalent en gevoel voor humor heeft Gyllenhaal wel wenkbrauwen en weet hij precies hoe je daarmee de camera kunt bespelen. Misschien tart Kelly in Southland Tales bewust onze verwachtingspatronen. We verwachten bijvoorbeeld dat de door een ringbaardje en littekens onherkenbare Justin Timberlake een eigen liedje gaat zingen en niet gaat staan playbacken bij All These Things That I’ve Done van The Killers. We verwachten ook dat dankbaar gebruik wordt gemaakt van de komische gaven van de Britse actrice Miranda Richardson (o.a. Blackadder) en niet dat ze met weinig tekst wordt opgesloten in een kamer die is geplamuurd met met plasmaschermen. Sarah Michelle Gellar (Buffy The Vampire Slayer) laten opdraven als een zingende pornoster (met de hit Teen Horniness Is Not a Crime) zal ook bedoeld zijn om ons op het verkeerde been te zetten.

Erger dan Christopher Lambert (die slechts een bijrolletje vertolkt) is de casting van de hoofdrol in Southland Tales: Dwayne Johnson, beter bekend als The Rock en zijn spierballenvertoon in tientallen worstelfilms, waaronder WWE WrestleMania X-8. Misschien kun je hem nog herinneren als exotische dommekracht in The Mummy Returns en The Scorpion King. Volgend jaar straalt hij vanaf het witte doek in Billy Batson And The Legend Of Shazam. Het emotioneel bereik van The Rock is beperkter dan Hulk Hogan, wat voor een uit de hand gelopen politieke satire als Southland Tales vrij funest is. Het helpt zeker niet dat Johnson door het script wordt opgezadeld met zinnen als The fourth dimension will collapse upon itself, you stupid bitch. Zijn meest gevleugelde uitspraak is I’m a pimp and pimps don’t commit suicide.

southland-tales

The Rock is Boxer Santaros, de verdwenen schoonzoon van een Republikeinse presidentskandidaat. In juli 2008, twee jaar na twee atoomexplosies in Texas, wordt hij gesignaleerd in kringen van militante neo-Marxisten die misbruik maken van zijn tijdelijke geheugenverlies. Ze noemen hem Jericho Cane en koppelen hem aan Krysta Now (Gellar), een vermaarde pornoster met een eigen talkshow waarin ze met haar vakgenoten maatschappelijke vraagstukken bespreekt. Terwijl Cane en Snow een filmscript schrijven, dat verdacht veel lijkt op de film die we aan het bekijken zijn, bedenken de rebellen een omslachtig chantageplan om de macht van het conglomeraat USIDent te breken. Belangrijkste doel: bewerkstelligen dat Proposition 69 (een uitbreiding van de Patriot Act) niet door het congres wordt aangenomen. Ze betrekken bij hun plan ook een mysterieuze tweeling (Seann William Scott) die geen tweeling blijkt te zijn.

De wereld wordt ondertussen gestuurd door de alternatieve brandstof Fluid Karma, een uitvinding van Baron Von Westphalen (Wallace Shawn). Het spul werkt tevens uitstekend als geestverruimend middel en is een succes bij Irak-veteranen als Private Pilot Abilene (Timberlake), de gedrogeerde en Bijbelciterende verteller van het verwarrende verhaal.

Southland Tales is een drukke film, overlopend van de informatie en vermoedelijk bedoeld als absurde komedie. Regisseur Kelly zal de enige zijn die de openingsfase (getiteld: Part Four: Temptation Waits) kan navertellen. Terwijl Private Pilot Abilene van achter zijn mitrailleur bovenop het dak van een strandtent in Venice de gebeurtenissen samenvat, wordt de kijker letterlijk gebombardeerd met journaalbeelden, statistieken, verschuivende tijdsbalken, bewegende computergrafieken, nieuwsflitsen en soundbites, ogend als een kruising tussen CNN en een gewelddadig computerspel. De wereld is aan het vergaan (not with a whimper, but with a bang), zoveel is duidelijk, en waarschijnlijk hoef je als kijker geen details te weten.

Geleidelijk komen we erachter dat Boxer Santaros/Jericho Cane slachtoffer is van een tijdreisexperiment en dat hij een van de weinigen is die de wereld van de ondergang kan redden tijdens de nachtelijke doop van Baron Von Westphalens anachronistische MegaZeppelin. Tijdreizen is een favoriet tijdverdrijf van Richard Kelly. Donnie Darko werd ook al opgezogen door een gat in ruimte en tijd. In Southland Tales probeert Kelly een visie te geven op de stand van zaken in de Verenigde Staten, over de angst voor terroristen en de inperking van mensenrechten. Kelly’s maatschappelijke satire heeft acteurs nodig met komische timing en dan is The Rock een ongelukkige keuze.

Het ergst is The Rock tijdens hachelijke omstandigheden. Hij toont angst door zijn ogen open te sperren, zijn handen in gebedstand voor zijn brede borstkas te houden en zijn vingers tegen elkaar aan te trommelen (de still hierboven toont goed aan wat voor desastreuze gevolgen deze handeling heeft). Zou hij dat helemaal zelf bedacht hebben of was het een lollig bedoelde regieaanwijzing? Het mag geen verbazing wekken dat Southland Tales werd afgeslacht tijdens de première in Cannes en dat de herziene en ingekorte versie (toch nog 145 minuten) dramatisch flopte (op Wiki staat dat van de $15-17 miljoen aan de kassa slechts het schamele $356,408 is terugverdiend). Richard Kelly heeft zich duidelijk verkeken op zijn megalomane project. Zijn Fluid Karma is Bad Karma.