Sleeping Beauty (Julia Leigh, 2011)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

sleepingbeauty

Regisseuse Julia Leigh observeert haar hoofdpersonage zoals een onderzoeker kijkt naar een laboratoriumrat. Bleke schoonheid Lucy (Emily Browning) bevindt zich vrijwel constant in steriele decors, behalve wanneer ze een armoedige buitenwijk doorkruist op weg naar een doodzieke vriend. Als ze niet in de studiebank zit, of bijverdient op een saai kantoor, stelt ze haar lichaam tegen betaling ter beschikking aan Clara (Rachael Blake). Deze geheimzinnige dame geeft in haar landhuis mannen de gelegenheid met verdoofde jonge vrouwen het bed te delen. Geen penetratie, benadrukt Clara haar meest strikte regel, voordat ze de deur van de slaapkamer achter zich sluit.

Daar ligt Lucy, slap als een pop. Van binnen lijkt niets in haar om te gaan, maar dat is schijn. Veel meer dan financiële nood is doodsdrift haar drijfveer. Ze sterft steeds een beetje om onderdrukte gevoelens naar boven te halen. Clara legt de effecten van het verdovingsmiddel uit: You will go to sleep. You will wake up. It will be as if those hours never existed. Lucy slaapt een diepe slaap, vrij van dromen. De oude mannen die haar weerloze lichaam betasten, proberen juist krampachtig de dood te ontkennen. Sleeping Beauty snijdt op ijskoude wijze een thema aan dat we liever onbesproken laten.

8/10