Searchers 2.0 is geen remake van John Fords The Searchers uit 1956. Wel wordt meerdere malen naar de filmklassieker verwezen en delen de twee films wraak als leidend motief.
In Searchers 2.0 ondernemen de twee oudere acteurs Mel (Del Zamora) en Fred (Ed Pansullo) een tocht per SUV naar Monument Valley, de favoriete locatie van John Ford. Ze hebben gehoord dat daar een openluchtvoorstelling zal zijn van de western waar ze beide als kind een rolletje in speelden en waar ze een pak slaag kregen van de op de set aanwezige scriptschrijver Fritz Frobisher (Sy Richardson). Frobisher is speciale gast tijdens de voorstelling en de acteurs zijn vastberaden hem eens flink terug te pakken.
De SUV is van Mels dochter Delilah (Jaclyn Jonet) en omdat hij de wagen niet mag lenen, rijdt zij met de twee acteurs mee, zonder echter van hun wraakplan af te weten. Verveeld hoort ze de mannen onophoudelijk discussiëren over hun favoriete acteurs en favoriete westerns. De dialogen zitten vol verwijzingen naar bekende en meer obscure titels. De onafhankelijke cultregisseur Alex Cox geeft op het audiocommentaar bij de verlate Amerikaanse dvd-uitgave toe dat alle filmreferenties waarschijnlijk enkel opgepikt en gewaardeerd zullen worden door onverzadigbare, naar audiocommentaren op dvd’s luisterende filmfreaks.
Alex Cox, maker van onder anderen cultklassieker Repo Man (1984) en biopic Sid and Nancy (1986), en bekend van zijn enthousiastmerende inleidingen bij de serie Moviedrome van de BBC, is een liefhebber van westerns. Zijn anarchistische Straight To Hell (1987) was een moderne rock-’n-rollvariant op de spaghettiwestern en hij publiceerde in 2008 over dit subgenre het boek Ten Thousand Ways To Die. Als er een specialist bestaat op het gebied van het wraakthema in de western, dan is Cox dat wel. Het thema blijft in Searchers 2.0 niet beperkt tot westernreferenties.
Rijdend over kale wegen blijkt het Amerikaanse landschap nog steeds vergeven van de herinnering aan 11 september 2001 en de daaropvolgende oorlog in Irak. De Amerikaanse vlag wappert overal, op het dak van benzinestations tot aan een geïmproviseerd monumentje aan de voet van Monument Valley. De platste oorlogsretoriek staat op de sticker op de bumper van de SUV: kick their ass & get their gass. In tegenstelling tot het personage dat John Wayne speelt in The Searchers, staan de wraaklustige Verenigde Staten zichzelf geen vergevingsgezindheid toe. Searchers 2.0 eindigt niet met de beroemde laatste woorden van John Wayne, maar met een klassieke showdown.
Als de acteurs eenmaal oog in oog staan met hun vroegere belager, dikt Cox zijn typische gevoel voor absurdisme aan, ondertussen verwijzend naar de laatste confrontaties uit het werk van onder meer Sergio Leone. Het absurdisme, de goedkope productiemethode, de expres te vaak voorkomende toevalligheden en de net iets te overdreven manier van acteren zullen niet iedereen charmeren, maar als je bestand bent tegen de onnavolgbare plotwendingen in Death And The Compass (1992) en de eindeloze discussies van de twee mannen in Three Businessmen (1998) weet je niet beter en ben je opnieuw blij dat Cox eindelijk weer een film heeft kunnen afleveren, vijf na zijn vorige film Revengers Tragedy en zestien jaar na zijn laatste geslaagde project El Patrullero.
7/10