Savage Republic
Savage Republic was afgelopen week weer in het land. Van de bezetting uit 1988, toen de band uit Los Angeles voor het laatst in Nederland speelde, was weinig meer over. Gitarist en een van de oprichters Bruce Licher hield het kort na de heroprichting in 2002 alweer voor gezien. De band bestaat tegenwoordig uit twee leden die midden jaren tachtig deel uitmaakten van de bezetting. Thom Fuhrmann (zang/gitaar) en Ethan Port (percussie/gitaar/zang) werden aangevuld door drummer Alan Waddington en bassist Kerry Dowling. Het kwartet maakte een geïnspireerde indruk, maar had de band in OCCII meer te bieden dan een avondje nostalgie?
Voordat Savage Republic na 28 jaar zou terugkeren op een Nederlands podium moesten we eerst door het voorprogramma heen bijten. Yokocola uit Rotterdam is de band van vader en dochter Yono en Sidhi Achmat. Sidhi (volgens Facebook beter bekend als Sid Idiopath) is het zingende middelpunt en een natuurkracht met elastieken ledematen. Ze claimde op rusteloos bewegende wijze al onze aandacht. Van de rest van de band moesten we het niet hebben. Pa Achmat en de drummer probeerden op te vallen door een hoedje en een petje te dragen. Samen met de bassist en toetsenist keken ze niet verder dan hun twee basisnoten per nummer lang waren. Aan de zangeres de ondankbare taak daar met haar imposante strot nog iets overheen te zetten dat op een melodie leek. De begeleiders speelden tegelijkertijd vrijwel dezelfde noten en akkoorden, maar dat bleek geen garantie voor een hecht bandgeluid, laat staan een boeiende opbouw van de inwisselbare nummers.
Savage Republic klonk gelukkig een stuk gevarieerder. De vier muzikanten tapten dan ook uit meerdere vaten. Een van die vaten was het olievat dat op het podium stond en op dezelfde manier onder handen werd genomen als door metaalbewerkers uit de industriële muziek. De lange instrumentale nummers stoomden voort in vertrouwde Krautrock-modus, aangevuld met Oosters aandoende gitaarpartijen. De set werd geopend met het punkerige nummer 1938 (het titelnummer van het album uit 2007) en afgesloten met de Alternative TV-cover Viva La Rock ‘N’ Roll.
Savage Republic (Thom Fuhrmann & Ethan Port)
De gitaristen speelden het liefst met open stemmingen. Daarbij hielden ze zich in tegenstelling tot bijvoorbeeld Sonic Youth het liefst verre van dissonanten. De snaren waren dusdanig gestemd dat je er met één vinger over hoefde te glijden om de akkoorden en solo’s goed te laten klinken. Die manier van spelen maakte het optreden slechts voor een beperkte tijdsduur de moeite waard. Ter afwisseling werd af en toe van instrument gewisseld. Toen alle mogelijke variaties waren uitgeput kreeg Waddington ruim de gelegenheid voor een drumsolo. Dat was een beetje jammer, want de drummer viel tot dan toe juist zo positief op omdat hij zich zeer dienstbaar had opgesteld. Door de boel niet dicht te meppen had hij de muziek de nodige ademruimte gegeven.