Quicksand (Irving Pichel, 1950)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

quicksand

Mick Rooney associeer ik eerder met fysieke komedie dan met film noir. Als onrustige automonteur Daniel Brady komt hij echter prima tot zijn recht in Quicksand.

De filmtitel geeft aan hoe diep Daniel in de problemen wegzakt door de ene foute beslissing op de andere te stapelen. Hij wil indruk maken op blonde vamp Vera (Jeanne Cagney), leent 20 dollar uit de bedrijfskassa voor een gezamenlijk avondje uit, betaalt zijn schulden door nieuwe schulden te maken, komt via Vera in botsing met de sluwe gokautomatenhalbeheerder Nick (Peter Lorre) en denkt dat diefstal en roof zijn enige redmiddellen zijn.

Zoals gebruikelijk in een film noir van nog geen tachtig minuten ligt het temp heel hoog en blijven goedkope decors zoveel mogelijk in schaduwen gehuld. Het script maakt slim en verrassend gebruik van terugkerende objecten. Zo functioneert een muziekautomaat tegelijkertijd als comic relief en als plotobject. Enige smet is de onbegrijpelijke hondstrouwe liefde van Daniels ex-vriendin Helen (Barbara Bates). Quicksand is gratis, voor niets en legaal op internet te bekijken via Archive.org.

7/10