Préjudice (Thomas Blanchard)
Pop- en rockmuzikanten doen het vanwege hun natuurlijke uitstraling vaak goed op het grote doek. Ze zijn het gewend om in de spotlichten te staan en zich bloot te geven aan het publiek. Vorig jaar was Wende Snijders in Zurich een mooi voorbeeld van geïnspireerde casting. De zangeres acteerde zo gedreven dat film in kracht afnam wanneer ze even niet in beeld was. Sinds deze week is het acteertalent van een Belgische zanger in de Nederlandse bioscoop te bewonderen. Arno Hintjens lijkt in Préjudice een marginale rol te spelen, maar dat is slechts schijn.
Arno’s kwaliteiten als filmacteur waren al eerder ontdekt, maar tot voor kort konden we ze in Nederland niet op het bioscoopscherm bewonderen. In het speelfilmdebuut van Antoine Cuypers speelt de zanger uit Oostende de rol van Alain. Het personage is een man van weinig woorden en iemand die overschaduwd wordt door een veel sterkere mater familias (Nathalie Baye). Arno is niet gecast vanwege zijn vocale talenten maar om de aandacht te trekken met een doorleefde kop waar veel geheimen in verborgen blijven. Alain is een mysterieus personage omdat onduidelijk blijft wat zijn exacte rol is in het familiedrama.
Préjudice voltrekt zich grotendeels in real time tijdens een avond waarop het volledige gezin bijeenkomt voor een barbecue in de achtertuin van het landhuis aan de rand van een bos. Bijna iedereen is er als de film begint: zoon Cédric (Thomas Blanchard), dochter Caroline (Ariane Labed) in gezelschap van haar echtgenoot Gaetan (Éric Caravaca) en schoondochter Cyrielle (Cathy Min Jung) met haar zoontje. De enige afwezige is Cyrielle’s man Laurent (Julien Baumgartner). Hij stelt zijn binnenkomst zo lang mogelijk uit omdat hij tegen de hevige confrontaties opziet die door toedoen van Cédric onvermijdelijk aan de eettafel gaan plaatsvinden. Er is namelijk duidelijk iets vreemds aan de hand met zijn jongere broer. Het onaangepaste gedrag van de nog steeds bij zijn ouders wonende Cédric verergert als zijn zus haar zwangerschap bekend komt maken.
Een regenbui dwingt de familie de maaltijd binnenshuis voort te zetten. De ruime tuin wordt verruild voor benauwende vertrekken die het gevoel geven dat de personages gevangen zitten. Het is onmogelijk te ontsnappen aan Cédrics intentie om de bijeenkomst te saboteren. De kijker moet zelf zien uit te vinden wat de man precies mankeert. Hij zondert zich het liefst af in zijn kamer en is geobsedeerd door een mogelijke reis naar Oostenrijk. Dat land heeft in zijn gedachten mythische proporties aangenomen.
Cédrics grillige handelingen doen in eerste instantie autisme vermoeden. Gaandeweg krijg je het idee dat zijn woede-uitbarstingen niet voortkomen uit een aangeboren afwijking maar een ingestudeerd extreem protest zijn tegen de manier waarop de overige gezinsleden hebben van kinds aan hebben behandeld. Of is hij gewoon een verwend egocentrisch kind van 32 dat weigert volwassen te worden en wild om zich heen trapt als hij zijn zin niet krijgt?
Préjudice zou vanwege de locatie en de vele dialogen waarschijnlijk ook goed werken als toneelvoorstelling. Dan mis je echter wel de filmische effecten zoals de subjectieve slow motion tijdens de regenbui en de close-ups tussen Cédric en Cyrielle die een verleden tussen de twee suggereren. In de film wordt de ruimte rondom de personages steeds kleiner, van bos naar tuin en van eetkamer naar slaapkamer.
Préjudice (Arno Hintjens)
Het is te eenvoudig om de dominante moeder de schuld te geven van de verstoorde verhoudingen binnen het gezin. Vermoedelijk ligt de oorzaak bij vader Alain, maar we kunnen enkel gissen naar wat zijn funeste bijdrage geweest zou kunnen zijn tijdens de opvoeding. Alain is een personage op de achtergrond en zo bedeesd en vriendelijk dat je hem niets lijkt te kunnen verwijten. Als hij niet door Arno zou zijn gespeeld zou je bij wijze van spreken niet eens doorhebben dat hij bestaat. Een opmerking van Gaetan tijdens een korte dialoog met Cyrielle, wanneer de twee zich even afzonderen voor het roken van een sigaret, is een aanwijzing dat Alain wel degelijk over onaangename karaktertrekken beschikt.
Het is een beetje frustrerend dat de sleutel tot het familiegeheim verstopt blijft in Arno’s broekzak, maar dat is wel een van de redenen waarom de film lang in gedachten na blijft smeulen.
8/10