Pepperminta (Pipilotti Rist, 2009)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

pepperminta

Menige recensie verwijst bij de bespreking van Pepperminta naar Pippi Langkous. De vergelijking is slechts gedeeltelijk juist. Pepperminta (Ewelina Guzik) heeft inderdaad rood haar dat ze regelmatig in staartjes draagt, maar de creaties van de Zwitserse videokunstenares Pipilotti Rist doen vooral denken aan de wereld van Ti-ta Tovenaar, zij het zonder Ton Lensink. In plaats van omhoog te springen, zoals de tovenaar en zijn dochter in de Nederlandse kinderserie deden, tovert Pepperminta zichzelf, samen met haar volgzame menselijke varianten op de grobbebollen, van de ene naar de andere locatie via haar tobbe. Haar glazen bol is een sprekende oogbol in een kleurrijk licht uitstralende muziekdoos. Vanwege dit oog bekijken we haar wereld vaak door een extreem vervormende lens.

De close-ups brengen de gezichten en andere lichaamsdelen van de personages akelig dichtbij, minstens zo intimiderend dichtbij als wielrenner Julian Dean de kopstoten van Mark Renshaw ervaren zal hebben bij de finish van de elfde etappe van de Tour de France 2010. Pepperminta is een kinderfilm voor volwassenen. Zo fleurig als de fotografie (mede dankzij de Hollandse bloembollenvelden), zo zwart-wit is de simplistische boodschap: instituten als justitie, wetenschap, onderwijs en de kerk zijn fout, dolle Mina Pepperminta is goed. We boffen dat de voertaal Duits is – de Vlaamse versie zou er namelijk hebben uitgezien als Kabouter Plop met meer production value.

5/10