Nova Zembla (Reinout Oerlemans, 2011)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

novaz

Toen het plan voor de film Nova Zembla tijdens een populair praatprogramma prime time op televisie werd aangekondigd, vroeg ik me af hoe lang een film blijft boeien over een groep mannen die zit te kleumen in een provisorisch hutje op een onherbergzaam eiland. Sinds vorige week weet ik het antwoord: niet lang.

Als de ijsbeer is verdreven, resten kou, honger en duisternis. Duisternis en 3D gaan slecht samen, helemaal bekeken door een smoezelig 3D-brilletje dat in The Movies voor aanvang van de film bij de ingang van zaal 1 uit een grabbelbak gevist moest worden. Het 3D-effect wordt tijdens de droomscènes van schrijver Gerrit de Veer (Robert de Hoog) slechts een paar keer benut, maar niet genoeg uitgebuit. Zijn verlangen naar thuisgebleven liefje Catharina Plancius (vertolkt door de buste van Doutzen Kroes) is zo sterk, dat in zijn fantasie haar handen het beeld uit reiken. De schommelscène beoogt hetzelfde effect, maar die duurt slechts een seconde of vier. Je hebt nog niet eens wow gezegd, of we zijn weer terug in de onderbelichte poolvorst.

Nova Zembla zou meer effect hebben op een vrieskoude winterdag met de kachel uit en alle bioscoopdeuren tegen elkaar open. Fijn meekleumen met de filmpersonages. Daar kan geen 3D tegenop.

4/10