Mickey One (Arthur Penn, 1965)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

Regisseur Arthur Penn en acteur Warren Beatty maakten twee jaar voor het baanbrekende Bonnie & Clyde een pretentieuze miskleun met Mickey One. Penn probeert zijn helden Welles, Godard en Truffaut na te doen in een krampachtig gekunsteld en te laat commentaar op McCarthy’s heksenjacht.

De film wordt postuum verdedigd door recensent David Sterritt in Cineaste (#2, Spring 2011) en gefileerd door Peter Biskind in Star, zijn biografie over Warren Beatty uit 2010:

The plot, such as it is, presented the story of a not-yet-ready-for-prime-time stand-up comic on the run from the mob for reasons that remain opaque at best. The symbolic tableaux Penn scatters about the film like plums in a pudding were visually striking and might have worked had they been organic to the story, but they just come off as clumsy, portentous, and finally embarrassing.

Beatty weet zich zichtbaar geen raad met zijn rol en slaat een flater als onleuke komiek. Wanneer de stijf acterende Alexandra Stewart in zijn appartement verschijnt, staat het volledige middengedeelte van het verhaal volkomen stil. Aan mooi plaatjes geen gebrek. Een goed voorbeeld van plum in the pudding is een in slow motion afgespeelde scène met trampolinespringers tegen de achtergrond van Chicago. Het beeld maakt ons niets wijzer over het verhaal en dient slechts ter garnering.

4/10