M (Sara Forestier, 2017)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

De letter M zal in de filmgeschiedenis altijd geassocieerd worden met de klassieke eerste geluidsfilm van Fritz Lang uit 1931 en in iets mindere mate met de Amerikaans remake van Joseph Losey. Actrice Sara Forestier moet helemaal achter in de rij aansluiten met haar regiedebuut M over stotteraar Lila. Het spraakgebrek is niet de hoofdreden waarom M moeite heeft om vooruit te komen.

Studente Lila (Sara Forestier) wordt door klasgenoten geplaagd omdat ze hevig stottert. Ze zwijgt liever en durft pas weer een beetje te praten nadat ze bij de bushalte toevallig Mo (Redouanne Harjane) heeft ontmoet. Mo woont in een oude bus op een ongebruikt parkeerterrein. Op het dak heeft hij een hangmat geplaatst. Mo deelt zelfgebakken Arabische lekkernijen uit en doet ’s avonds mee aan illegale indoor straatraces. Zijn ontmoeting met Lila leidt onvermijdelijk tot een amoureuze relatie met de bijbehorende ups en downs. Stotteren vormt daarbij geen obstakel. Het grootste conflict in M wordt veroorzaakt door het analfabetisme van Mo en de moeite die hij doet om dat geheim te houden.

M (Redouanne Harjane)

Je moet in de praktijk altijd geduldig luisteren naar iemand die stottert en misschien dat Forestier om die reden dialogen centraal stelt en heel veel tijd neemt om Lila verbaal los te laten komen. Het lijkt erop dat de regisseuse haar film een realistische tintje heeft willen meegeven door improvisatie toe te laten. Het voordeel daarvan is dat de acteurs alle ruimte hebben om zich vrijuit uit te drukken. Het grote risico is dat ze geen maat weten te houden en hun overdaad aan teksten uitmondt in vrijblijvend gekeuvel waarbij de gedachten bij de kijker dreigen af te dwalen.

 

 

De dialogen vertellen het verhaal in M. Op visueel vlak is er minder te beleven. Alleen tijdens de paar races wijkt de film even af met flitsend camerawerk. Uit de handelingen van Lila’s vader (Jean-Pierre Léaud) leren we vrijwel niets over zijn personage. Lila moet vertellen dat hij een beetje de weg kwijt is sinds de dood van haar moeder. Waarom deze onhygiënische man toch in een restaurant kan werken – zoals pas veel later blijkt – is nogal een raadsel. Léaud is in zijn scènes vooral aanwezig en niet veel meer dan dat. Zusje Soraya (Liv Andren) wordt zo achteloos geïntroduceerd dat ik even niet wist wie ze was toen ze een tweede keer in beeld kwam. Pas tegen het einde van de film wordt duidelijk wie de jongedame is met wie Mo aan het begin van de film optrekt. De ongrijpbaarheid van veel bijrollen zorgt ervoor dat ze eerder vragen oproepen dan interesse opwekken.

M (Sara Forestier)

Van alle acteurs maakt Sara Forestier zelf de meeste indruk. Ze klinkt als een echte stotteraar en niet als iemand die stotteren imiteert. De overige acteursprestaties konden mij minder bekoren. Redouanne Harjane speelt onbeheerst en heeft veel opspattend speeksel nodig tijdens zijn woede-uitbarstingen. De overdreven acterende tiener Liv Andren heeft de ondankbare taak om in bijna al haar scènes halfnaakt rond te lopen in veel te ruime kleding, zelfs wanneer ze op school is. De combinatie Harjane en Andren levert de meest idiote scène in de film op met een melktand in de hoofdrol. Het ergste aan hun uit de hand lopende confrontatie is niet zozeer het overrompelende geweld maar het feit dat de film er geen consequenties aan verbindt.

3/10

4 thoughts on “M (Sara Forestier, 2017)

  1. Pittige recensie Gert. Ik ging helemaal op in de film. Forestier vond ik erg goed en dat de film niet alles meteen prijsgaf kon ik nu juist erg waarderen. Wat mij betreft dan ook zeker een geslaagd debuut. Vooral gezien het feit dat je op het begin eigenlijk verwacht dat het om de onvolkomenheid van Lila gast, terwijl Mo de echte problemen heeft. En ook Leaud vond ik goed, ondanks zijn inderdaad beperkte en weinig toevoegende rol.

    En wat betreft de scene met de melktand: Mo kon nooit lezen en schaamt zich daar diep voor, dan wil hij zich niet voor paal laten zetten door een klein grut. Daar is hij teveel man voor en past bij zijn terugkerende opvliegendheid. Uiteraard allemaal mijn bescheiden mening.

    • De motivatie van Mo om het zusje aan te pakken was me helemaal duidelijk, maar de methode ging in mijn ogen alle perken te buiten. Niet alleen kun je er strafrechtelijk gezien vraagtekens bij zetten, maar zijn ‘stunt’ zorgde er ook voor ik de verrichtingen van Mo in de rest van film met grote argwaan heb gadegeslagen. Zijn gedrag impliceert dat hij het normaal vindt om geweld te gebruiken (bij een weerloos kind!) en dus in staat is tot huiselijk geweld. Dat lijkt me voor Lila niet bepaald een prettig vooruitzicht.

      Ik had nog een vraagje waar jij misschien het antwoord op weet. Waarom gaat Lila niet gewoon door de voordeur haar huis binnen?

      • Ja, daar heb je uiteraard wel een punt. Maar zolang Lila niets weet zal ze er ook niets aan kunnen doen. Ik vraag me ook af of ze in überhaupt te weten komt of hij dat bij haar zusje deed.

        Je laatste vraag vroeg ik mij ook af. Maar ik gok dat ze dat doet om maar niet met haar vader te hoeven praten. Die zit op een prominente plek in het huis waar hij iedereen en alles in de gaten kan houden. Alles wat Lila deed, wekte irritatie bij hem op. Dat wil ze denk ik voorkomen, ook als ze later in de avond/nacht thuiskomt.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *