Los Últimos Días (The Last Days) (Àlex & David Pastor, 2013)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

thelastdays

De verlaten straten in The Last Days, vol inderhaast achtergelaten auto’s, overwoekerd door onkruid en bewoond door wilde dieren, roepen herinneringen op aan straatbeelden in The Omega Man (1971) en 28 Days Later… (2002). The Last Days vertoont ook verwantschap met Children Of Men (Alfonso Cuarón, 2006). In beide films lijkt de mensheid geleidelijk ten onder te gaan en biedt de mogelijke geboorte van een kind een sprankje hoop voor de toekomst.

Het regisserende Spaanse duo Àlex en David Pastor probeert tijdens een complex gechoreografeerde vechtscène de lange, onafgebroken shots uit Cuaróns film te evenaren, maar moet het toch afleggen tegen de Mexicaanse regisseur. De filmbroers hebben duidelijk een voorkeur voor verhalen over mensen die moeten zien te overleven in een wereld waarin virussen een einde aan het menselijk leven maken. Hun Engelstalige debuutfilm Carriers (2009) speelt zich voornamelijk in de open lucht af. In The Last Days gaan de gebroeders Pastor ondergronds en blijven ze binnenshuis, want door een collectieve paniekaanval is een stap buiten de deur dodelijk.

Computerprogrammeur Marc (Quim Gutiérrez) gaat via het rioolnetwerk van Barcelona op zoek naar zijn vriendin Julia (Marta Etura), geholpen door een collega die hem op het punt stond te ontslaan (José Coronado). Hun soms best spannende zoektocht zit vol hindernissen, zoals je ook zou verwachten in een computerspel. Meer dan een spel wordt de film helaas niet. De conflicten tussen de twee mannen worden voorspelbaar uitgespeeld en het slot is wat al te zoetsappig.

In The Last Days wordt met digitale effecten van bovengemiddelde kwaliteit een aantrekkelijk ogend post-apocalyptisch Barcelona gecreëerd. Alles oogt uiterst verzorgd, maar ondanks onbeperkte technische mogelijkheden komt er geen verrassend beeld voorbij. Omdat de film zich voornamelijk onder het oppervlak in het halfduister afspeelt, kan niet geprofiteerd worden van het bovenliggende stadssilhouet. Het werk van Antoni Gaudí is nergens te bekennen. De makers van Children Of Men gaan veel speelser om met bestaande architectuur, zoals in de scène waarin Battersea Power Station aan de Theems er precies hetzelfde uitziet als op de platenhoes van Pink Floyds album Animals, inclusief zwevend opblaasvarken. Children Of Men dankt zijn meerwaarde ook aan een sterke cast en twee onvergetelijke actiescènes. De hoofdrolspelers in The Last Day blijven te veel in de schaduw van inwisselbare rioolgangen en metronetwerken, ondergrondse winkelcentra en onderbelichte stations.

6/10