Als we aan de macht komen, schaffen we het woord ‘normaal’ af, zegt Susanna, het liefje en de medestrijder van Segio in de Italiaanse links-radicale splintergroep La Prima Linea. Vanaf hun keuze tot extreme politieke actie is een normaal leven voor de twee voor altijd uitgesloten. In het trappenhuis van een huurappartement doen ze zich ten overstaan van hun buren voor als getrouwd stel. Dat ze in het echt nooit een gezin zullen stichten is glashelder wanneer ze even later hoogst ongemakkelijk met de baby van de buurvrouw in hun armen staan, geen idee wat aan te vangen met het huilende kind.

Het verhaal van Segio wordt verteld in drie lagen: hij doet recht in de camera vanuit zijn gevangenschap een monotone spijtbetuiging (1989), hij bereidt een actie voor om Susanna uit de gevangenis te bevrijden (1980) en we zien het begin en het verloop van hun relatie tijdens de steeds gewelddadiger wordende terreuracties in roerig Italië (1976-1979). Acteur Riccardo Scamarcio speelt net zo levendig als een persfoto van Che Guevara. Zijn eentonige acteerstijl maakt het relaas, ondanks de schokkende aanslagen en de spectaculaire bevrijding, nogal afstandelijk.

6/10