King Champion Sounds
King Champion Sounds is een van de nazaten van de Wormer punkscene. De band presenteerde afgelopen zaterdag de nieuwe 10” Songs For The Golden Hour in het eigen alternatieve buurthuis in Wormerveer. Het was een mooie gelegenheid om voorman Ajay Saggar en zijn band te zien spelen in hun natuurlijke habitat.
Het eerste optreden dat ik in De Groote Weiver zag was dat van De Kift op een gedenkwaardige avond in oktober 1993 toen de band het album Krankenhaus presenteerde. Het podium is sindsdien verhuisd van de voormalige gasfabriek op de Weiver in Krommenie naar een terrein precies halverwege treinstations Krommenie en Wormerveer, verstopt achter een parkeerterrein nabij een drukke provinciale weg. Net als De Kift destijds in 1993 speelde King Champion Sounds zaterdag een thuiswedstrijd. Meerdere bandleden zijn actief betrokken bij De Groote Weiver. Zo stond voorman Ajay Saggar eerder in de week nog in de keuken voor het bereiden van de wekelijkse buurtmaaltijd. Aan de andere kant van het dorp ligt Villa Zuid, begin jaren tachtig de uitvalsbasis van de Wormer punkscene waar vocalist G.W. Sok met The Ex deel van uitmaakte. De Groote Weiver is een magneet voor creatieve geesten in een verder weinig inspirerende omgeving.
De meeste bezoekers kwamen pas binnen vlak voordat King Champion Sounds van start ging met de presentatie van hun 10” Songs For The Golden Hour. Toen hadden de voorprogramma’s Selma Peelen (singer-songwriter) en Arvind Ganga (gitaarexperimenten) hun bijdragen aan de avond al geleverd. De laatkomers hadden waarschijnlijk eerst nog even in de buitenlucht geprofiteerd van de uitzonderlijk zwoele oktoberavond. Omdat bassist Oli Heffernan voor optredens met de band helemaal uit Middlesbrough moet komen was er geen gelegenheid geweest om een nieuwe set te repeteren. Daarom speelde de band hun oude vertrouwde set, werden niet alle nummers van de nieuwe plaat uitgevoerd en bestond de helft van het optreden uit materiaal van het debuutalbum Different Drummer (2013).
King Champion Sounds (G.W. Sok, Oli Heffernan, Danielle Eden Johnson)
De nieuwe plaat Songs For The Golden Hour is voor een deel tot stand gekomen door het over en weer verzenden van geluidsbestanden. Ajay Saggar smeedde de bijdragen in zijn Soundation Studios tot een geheel en stapelde de instrumenten in meerdere lagen op elkaar voor het fabriceren van een productie in de traditie van de wall of sound van Phil Spector. Op de vijf tracks op de 10” (zeven op de bijgeleverde cd) galmt de band smaakvol bombastisch als een rockorkest dat groter is dan de zeven vaste bandleden die op de hoes staan vermeld. De dominerende bas van Heffernan staat onwankelbaar verankerd in de grondtoon. De invloed van Steve Hanley, de voormalige bassist van The Fall, is nooit ver weg. De herhalende basloopjes vormen een stevig geraamte waar de rest van de band een heel lichaam omheen construeert. Vooral op koptelefoon is goed te horen hoe gitaarriffs en –melodieën en de blazersthema’s links en rechts in het geluidsspectrum alle mogelijke variaties spelen binnen een enkel akkoord. De teksten van G.W. Sok zorgen in de meeste gevallen voor de songstructuur.
Live speelde de band onvermoeibaar uptempo met een ritmesectie die nergens vertraagde. Rechts naast drummer Mees Siderius bevond zich de solide basis van de relatief kalm op hun plek staande bassist Heffernan en tweede gitarist Danielle Ede Johnson. De bas stond vooraan in de mix, maar het kan ook zijn dat ik te dicht op de basversterker stond. Links van de drummer zorgden saxofonist Ditmer Weertman en trombonist Chris Moerland voor veel beweging in het gezichtsveld. Hun gezamenlijk gespeelde thema’s en beurtelingse solo’s werden bijna omver geduwd door de tegentonen van de hectisch bewegende gitarist Saggar. De voorman was zeer gedreven deze avond. Springend, heen en weer rennend op een klein oppervlak, zwaaiend en maaiend scherpte hij met zijn gitaar de psychedelische postpunk aan met noise-uitbarstingen. Zijn bevlogenheid zorgde ervoor dat na afloop van een van de nummers alle snaren volledig waren ontstemd. Gelukkig had hij genoeg reservegitaren bij zich. G.W. Sok wist zich prima staande en verstaanbaar te houden in het volle en gejaagde bandgeluid. Van het feit dat de band niet had kunnen repeteren was totaal niets te merken.
King Champion Sounds (Ditmer Weertman saxofoon en Chris Moerland trombone)
Op plaat zorgen de elektronische geluiden en strijkarrangementen in het filmische nummer Mootoripyörä Matka voor een sereen rustpunt. Het enige rustpunt tijdens het optreden was een kort intermezzo waarin de blazers en de drummer een paar minuten aan de vierkwartsmaat ontsnapten en een bescheiden potje free jazz ten beste gaven. Daarna zette de bas weer in voor de tweede helft van de set.
King Champion Sounds (Danielle Eden Johnson)
De opgewekte Ajay Saggar toonde zich de hele avond een ideale gastheer. Na het optreden ging hij niet eerst buiten uitrusten op het terras, maar bood hij de Amsterdamse bezoekers een lift aan naar het dichtstbijzijnde station.