Jumbo (Zoé Wittock, 2020)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

Jumbo gaat over de relatie tussen een vrouw en een machine en is desondanks geen sciencefictionfilm. Het regiedebuut van de in België geboren Franse regisseuse Zoé Wittock heeft een zeer origineel uitgangspunt, want hoeveel films ken je waarin iemand verliefd wordt op een kermisattractie?

Jeanne (Noémie Merlant) is een schuchtere jonge vrouw met een dominante moeder (Emmanuelle Bercot). Ze heeft moeite met het leggen van sociale contacten. Op haar eerste werkdag bij een amusementspark blijkt uit de eerste kennismaking met collega Marc (Bastien Bouillon) dat ze zich in tegenstelling tot haar moeder geen raad weet met mannen. Ze voelt zich ’s avonds tijdens de schoonmaakwerkzaamheden aangetrokken tot de nieuwe kermisattractie. Ze geeft de immense, robotachtige draaimolen de koosnaam Jumbo. Haar amoureuze toenadering leidt tot een terugkerend en geheim liefdesritueel.

Jumbo draait volledig rondom de scènes tussen vrouw en machine. Op zulke momenten bloeit de film op. Regisseuse Zoé Wittock dompelt de wonderlijke liefdesscènes onder in de kleurrijke lichtstralen die uit Jumbo schijnen. Het lichtspel is een verbeelding van de extase die Jeanne voor het eerst in haar leven voelt. Het sounddesign laat Jumbo ademen, steunen en grommen. Rustend in Jumbo’s klauwen is Jeanne zoals een gewillige Fay Wray in de greep van King Kong. De kijker mag zelf bepalen of de ontmoetingen echt zijn of voortkomen uit een verwarde geest.

Noémie Merlant in Jumbo

De relatie tussen Jeanne en haar geliefde object wordt beter uitgewerkt dan die tussen de vrouw en haar moeder Margarette. Dat is waarschijnlijk opzet, maar het staat een bevredigende afwikkeling van het verhaal in de weg. Ik vond het moeilijk te geloven dat de egocentrische Margarette zo plotseling van karakter verandert. De invloed van moeders nieuwe vriend Hubert (Belgische acteur Sam Louwyck) kan dat maar gedeeltelijk verklaren.

De rol van het groepje jongeren dat Jeanne verspreid over de film lastigvalt, wordt ook gebrekkig uitgewerkt. De vriendenclub lijkt elke dag op het terrein van het amusementspark te lanterfanten en verder geen leven te hebben. De jongens zijn zelfs aanwezig op een groot personeelsfeest terwijl ze niet tot het personeel behoren. Ze worden te opzichtig op onnatuurlijke wijze ingezet om louter een functie in de plot te vervullen, zoals aan het eind van de film wanneer ze toevallig en uit het niets op een verder leeg terrein tevoorschijn komen om een ceremonie te komen verstoren.

Jumbo had een zotte komedie kunnen zijn, maar Noémie Merlant neemt haar rol serieus en maakt zo de buitengewone verliefdheid aannemelijk. Vanwege haar nerveuze personage en het afwijkende kapsel duurde het een tijdje voordat ik de actrice herkende uit Portrait De La Jeune Fille En Feu. Dat heeft meer met haar acteerprestatie te maken dan met mijn slechte geheugen.

Jumbo is op dit moment onder meer te zien via Vitamine Cineville.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *