John Carpenter is de laatste jaren meer bezig met het maken van muziek dan met het regisseren van films. Hij bracht in 2015 Lost Themes uit, een album met synthesizermuziek voor imaginaire films. De toenemende belangstelling voor de soundtracks uit zijn horrorklassiekers en cultfilms was voor Carpenter een extra reden om zijn muziek live uit te voeren en op tournee te gaan. Woensdag speelde hij voor het eerst met band in Nederland.

Sinds de sciencefictionkomedie Dark Star (1974) is John Carpenter zelf verantwoordelijk voor het merendeel van de muziek bij zijn speelfilms. Zo kan hij tegelijkertijd uiting geven aan zijn muzikale aspiraties en de productiekosten laag houden. De zeventigjarige filmregisseur heeft vanwege zijn lange haren altijd het voorkomen gehad van een rockster. Hij mocht zich tijdens het optreden in Utrecht ook een beetje rockster voelen samen met een eigen band, een lichtshow, filmprojecties en een rookmachine die waarschijnlijk ooit dienst heeft gedaan op de set van The Fog (1980).

Carpenter stond een beetje onwennig centraal op het podium in de vrijwel uitverkocht grote zaal van TivoliVredenburg. Hij speelde de thema’s en een enkele synthesizerbaspartij meestal met één hand, terwijl de andere hand op de zijkant van het toetsenbord leunde of in zijn broekzak rustte. Meerdere malen maakte hij met beide handen het duivelsteken. Na het laatste nummer stak hij zijn rechtervuist in de lucht net zoals bassist Derek Smalls dat doet in This Is Spinal Tap (1984). Omdat zoon Cody links van hem het moeilijkste toetsenwerk voor zijn rekening nam, had de opzichtig kauwgom kauwende Carpenter alle gelegenheid om naar de bovenste balkons te zwaaien en oogcontact te zoeken met mensen op de voorste rijen. De kauwgom verdween tijdens het intro van Starman (1984) terug in de verpakking.

Het concert was strak geregisseerd. Carpenter had het script op een lessenaar voor zich staan en las elke aan- en afkondiging netjes voor. Van enige spontaniteit was geen sprake. Zelfs de slotopmerking dat de regisseur het deze avond heel erg naar zijn zin had stond woord voor woord op papier. De volgorde van de gespeelde composities werd bepaald door montages uit het oeuvre van Carpenter die achter de band op een groot scherm werden geprojecteerd. De belichting werd per film aangepast met vooral veel groen tijdens Big Trouble In Little China (1986). Bij The Fog begon de rookmachine mist te spuiten en tijdens They Live (1988) droegen alle bandleden een zonnebril.

Soundtracks van John Carpenter zijn nooit genomineerd voor The Academy Awards, maar daarmee zijn ze niet minder geslaagd. Een eenvoudig synthesizerthema kan in combinatie met de juiste beelden precies de gewenste dosis kippenvel veroorzaken. Een van die momenten tijdens het concert was bij het eerste beeld van Halloween (1978) waarin de tiener Michael Myers wordt ontmaskerd. De scène werd met gejuich ontvangen. De originele Halloween volgde op een montage van scènes uit de nieuwe Halloween van regisseur David Gordon Green (Nederlandse première: 1 november 2018) waar Carpenter als componist en executive producer bij betrokken is geweest. De oudste film op het programma was Assault On Precinct 13 (1976) en de meest verrassende de televisiefilm Body Bags (1993). John Carpenter stuurde zijn publiek de nacht in met afsluiter Christine (1983) en werd na het slotakkoord beloond met een staande ovatie.

De band voerde ook de muziek uit die Ennio Morricone heeft geschreven voor The Thing (1982). Rockgitarist Daniel Davies (Carpenters petekind en zoon van Dave Davies van The Kinks) bespeelde zijn instrument voor deze gelegenheid met een strijkstok. De toeschouwers werden te veel in beslag genomen door de nog steeds indrukwekkende special effects uit de horrorklassieker om de verrichtingen van gitarist uitgebreid te bewonderen. Zelfs bij minder interessante titels uit Carpenters filmografie zoals Village Of The Damned (1995) en Vampire (1998) werd de aandacht van het publiek in beslag genomen door wat op het scherm werd vertoond. Het optreden in Utrecht bevestigde nog maar eens hoe krachtig de beeldtaal van John Carpenter is. Het concert had niet zonder gekund.