The Forbidden Room (Guy Maddin, 2015)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

the forbidden room1

The Forbidden Room is Guy Maddins meest ambitieuze project tot nu toe. De film sleurt de kijker in een draaikolk van verhalen. De tollende kleurrijke collage lijkt te zijn samengesteld uit teruggevonden ingekleurde fragmenten uit verloren gewaande meesterwerken uit de jaren twintig van de vorige eeuw. Deze wervelende bioscoopervaring was in 2015 een van de hoogtepunten van het Imagine Film Festival.

Films van cineast Guy Maddin uit Winnipeg, Manitoba lijken rechtstreeks te zijn overgeheveld uit de periode waarin de zwijgende cinema werd vervangen door de geluidsfilm. Bibberige en bekraste tussentitels worden afgewisseld met overdreven uitgesproken dialogen, begeleid door krakende en ruisende 78-toerenplaten en muziek van onder meer Modest Moessorgski en Venetian Snares. Veel oude films zijn voorgoed verdwenen, aangetast door de tijd, in filmblikken tot stof verpulverd of in vlammen opgegaan. Als film verdwijnt, verdwijnt ook een stuk van ons geheugen. Vandaar dat meerdere personages in The Forbidden Room aan geheugenverlies lijden, zoals Margot (Clara Furey). Ze is in slaap gevallen tussen een groep holbewoners gekleed in wolvenhuiden en droomt over een leven als zangeres in een nachtclub. Ze vraagt zich de hele tijd af waar ze zich bevindt en hoe ze heet. Geheugenverlies is ook een belangrijk gegeven in Maddins tweede speelfilm Archangel uit 1990.

the forbidden room4

The Forbidden Room zit vol wisselende identiteiten en dubbelgangers. Dezelfde acteurs, onder wie Udo Kier, Mathieu Amalric, Geraldine Chaplin, Maria de Medeiros en Charlotte Rampling, spelen verschillende rollen in verhalen binnen verhalen. Na een melig introductiefilmpje, over hoe je op een goede manier gebruik kunt maken van een wastobbe, volgt het eerste verhaal, de eerste flashback en daarna de bovengenoemde droom die onderbroken wordt door een antiek ogende videoclip. Het muzikale intermezzo wordt gevolgd door een flashback binnen een flashback. Een van de overgangen is geïnspireerd door een klein nieuwsberichtje waar iemands oog bij toeval op valt. De film gaat door tunnels in een grottencomplex en tunnels waar treinen doorheen rijden. Als we aan het andere eind van de tunnel zijn beland, keren de verhalen uit de eerste helft van de film weer terug en eindigt The Forbidden Room in een orgastische aaneenschakeling van climaxen.

the forbidden room2

Boeken zitten verborgen in boeken, merkt een houthakker (Roy Dupuis). Hij is op onverklaarbare wijze diep onder water in een onderzeeër terechtgekomen. Zijn naam is Cesare, net als de slaapwandelaar uit Das Cabinet des Dr. Caligari (1920). De boot waar hij zich in bevindt vaart vlak boven de oceaanbodem. Er is bijna geen zuurstof meer. Omhoog varen is geen optie, want aan boord is een explosieve substantie die net zo licht ontvlambaar is als nitraatfilm en zal ontploffen als de onderzeeër terugkeert naar het oppervlak. Samen met de wanhopige bemanning gaat de houthakker van compartiment naar compartiment, op zoek naar de kapitein, de enige persoon die hen uit de benarde positie kan redden. Hun onderneming vertoont overeenkomsten met de vertelstructuur van de film.

the forbidden room3

De opeenvolging van verhalen komt voorbij in zwart-wit, sepia en extreem verkleurd celluloid dat elk moment uit elkaar kan vallen, imploderen of verschroeien onder de warme pulserende lamp van de projector. Het is in lang vervlogen tijden meer dan eens gebeurd dat een bioscoop tot de grond toe is afgebrand omdat de film in de projector bleef steken en vlam vatte. De laatste stukjes overgebleven film lijken in The Forbidden Room soms afkomstig van verschillende kopieën die allemaal op hun eigen manier de tand des tijds hebben doorstaan. Ze houden zich met de laatste krachten aan elkaar vast, maar kunnen elk moment loslaten en zo een vroegtijdig einde van de film veroorzaken. Wat we zien kan het allerlaatste, glorieuze afscheid van film zijn of de wederopstanding ervan. Ik blijf optimistisch en ga derhalve uit van de tweede optie.

9/10

One thought on “The Forbidden Room (Guy Maddin, 2015)

  1. Goed stuk!
    Mooie observatie van dat geheugenverlies.
    The Forbidden Room is een even unieke cinemabelevenis als -om maar wat te noemen- Matthew Barney’s Cremaster-films en Gaspar Noë’s Enter The Void.
    Een Kunstwerk.
    Die 9 is terecht.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *