Hello I Must Be Going (Todd Louiso, 2012)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

helloimust

Acteur Todd Louiso debuteerde in 2002 sterk als regisseur met een film waarin Philip Seymour Hoffman een van zijn sterkste rollen speelt. Weet Louiso dat niveau te evenaren in zijn nieuwste film Hello I Must Be Going?

Todd Louiso is bij het grote publiek het bekendst van High Fidelity (Stephen Frears, 2000). De acteur speelt daarin de rol van Dick, de schuchtere werknemer in de platenzaak van John Cusack. Hij luistert graag naar de timide indiepop van Belle & Sebastian, tot afgrijzen van zijn collega Jack Black. Black grist het cassettebandje van de Schotse band uit de tapedeck en zet keihard Walking On Sunshine van Katrina And The Waves op. De scène staat uiteraard op YouTube. Met dezelfde bescheidenheid als personage Dick heeft Louiso een carrière als regisseur.

Zijn speelfilmdebuut Love Liza (2002) zag ik twee keer, de eerste keer als drama en de tweede keer als komedie. Philip Seymour Hoffman rouwt in die film over de zelfmoord van zijn vrouw, vreest voor een confrontatie met zijn schoonmoeder (Kathy Bates) en heeft moeite met het aangaan van een nieuwe relatie. Louiso’s derde film kent een vergelijkbaar uitgangspunt. Ditmaal zit het hoofdpersonage depressief binnen vanwege een echtscheiding. Amy (Melanie Lynskey) logeert noodgedwongen tijdelijk in haar ouderlijk huis. Iedereen om haar heen is welvarend, maar niemand is gelukkig. Luxueuze woningen voelen aan als gevangenissen. Het alarm op het tuinhek gaat telkens onverbiddelijk af als Amy ’s avonds laat probeert te ontsnappen aan de verwachtingen en teleurstellingen van haar vader en moeder.

Het ontbreekt Hello I Must Be Going aan de gelaagdheid die Love Liza zo sterk maakt. De komedie is lichtvoetig en gaat niet diep. Twee voor het verhaal belangrijke confrontaties worden kluchtig afgewerkt. Het lijkt me sterk dat een tweede kijkbeurt nieuwe inzichten gaat opleveren. Wat de film toch een aardig tussendoortje maakt, is de popcultuur waarmee het verhaal van Amy wordt omringd. De titel verwijst naar een liedje van Groucho Marx uit Animal Crackers (1930) en The Marx Brothers vormen een terugkerend medicijn tegen de malaise. Liedjes van singer-songwriter Laura Veirs koppelen scènes aan elkaar, zoals de liedjes van Jim O’Rourke dat deden voor Love Liza. Ik twijfel nog of Amy daadwerkelijk in het begin van de film rondloopt in een T-shirt van de industriële band Throbbing Gristle (zie bovenstaand screenshot). En zou Todd Louiso actrice Melanie Lynskey hebben gecast omdat ze, heel in de verte en met de ogen half dichtgeknepen, een beetje lijkt op de leadzangeres van Katrina van The Waves?

6/10