Film Stars Don’t Die in Liverpool (Paul McGuigan, 2017)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

Film Stars Don’t Die In Liverpool is gebaseerd op de relatie tussen Amerikaanse filmster Gloria Grahame (1923-1981) en de dertig jaar jongere Britse toneelacteur Peter Turner. De twee ontmoeten elkaar in Engeland in de nadagen van Gloria’s carrière. De actrice waant zich jong genoeg om nog steeds de rol van Shakespeare’s Julia te ambiëren. Ze doet net alsof ouderdom en ziekte niet bestaan en houdt de werkelijkheid zoveel mogelijk op afstand.

Als Peter Turner (Jamie Bell) en Gloria Grahame (Annette Bening) elkaar in de jaren zeventig voor het eerst ontmoeten, in het pension waar ze ieder een kamer hebben, heeft hij geen idee wie ze is. Alleen de oudere generatie, zoals Peters ouders, herkent haar direct van klassieke film noirs als Crossfire (1947), In A Lonely Place (1950), Sudden Fear (1952) en The Big Heat (1953). De vonken slaan over tijdens een discodansje in Gloria’s kamer en het paar zet de liefdesrelatie voort in haar thuisland de Verenigde Staten.

Film Stars Don’t Die in Liverpool (Annette Bening)

De schijnwerpers staan thuis al heel lang niet meer op Gloria Grahame gericht. Het is begrijpelijk dat de Hollywood-actrice moeite heeft om die de waarheid onder ogen te zien. Ze gaat echter nog een stap verder in haar ontkenning. Ze zet de relatie en haar leven op het spel door te zwijgen over haar ziekte. De actrice heeft last van beroepsdeformatie en leeft in een fantasiewereld. Film Stars Don’t Die In Liverpool speelt daar wat betreft vorm op in en laat de wereld van Gloria en Peter eruitzien als een filmset; de locaties in New York zijn decorstukken, de maan boven de zee bij het strandhuis is een kunstmatig lichteffect, tijdens een ritje in de auto is achtergrondprojectie achter de ramen te zien. Het decor biedt een schijnveiligheid voor de actrice. Het is voor haar een manier om zoveel mogelijk afstand te scheppen tussen haar fantasie en de onontkoombare werkelijkheid.

Ook de afstand tussen de huidige Gloria Grahame en haar vroegere incarnatie op het witte doek is groot. Als Gloria en Peter samen in een revival house kijken naar Naked Alibi (1954) valt extra op dat de jonge Gloria in zwart-wit geen enkele gelijkenis vertoont met de oudere Gloria in kleur. De filmmakers benadrukken meerdere keren hoe de kunstmatige filmwereld zich onderscheidt van de echte wereld. Soms doen ze dat geslaagd door een personage letterlijk een flashback te laten binnenstappen. De opzichtige kleine tijdsprongen in de montage aan het begin van de film vond ik minder geslaagd.

Film Stars Don’t Die in Liverpool (Jamie Bell)

Er is nog een ander bioscoopbezoek in de film dat een licht werpt op hoe Gloria in het leven staat. De actrice zit samen met Peter in een uitverkochte zaal bij Alien (1979). Terwijl de rest van het publiek doodsangsten uitstaat bij de beruchte scène met de chestburster giert Gloria van het lachen. Het is immers maar een film, dus ze hoeft nergens bang voor te zijn. De actrice weet dan nog niet dat de scène vooruitwijst naar de ziekte die haar van binnenuit zal opvreten.

6/10

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *