Essential Killing (Jerzy Skolimowski, 2010)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

essential

Vincent Gallo is als primair fysieke acteur de ideale zwijgende acteur.

Gallo heeft geen woorden nodig als hij op komische wijze bij aanvang van zijn regiedebuut Buffalo 66 (1998) verwoede pogingen doet zijn volle blaas te ledigen. Hij kan urenlang ernstig zwijgend broeden op een onzichtbaar idee, rijdend over verlaten Amerikaanse wegen, in het wonderlijke The Brown Bunny (2003). Als de ontsnapte Mohammed (met Talibanbaard) heeft Gallo helemaal geen dialoog. Essential Killing is een zwijgende film, zelfs op de momenten met tekst. Ik had pas ergens in de laatste tien minuten in de gaten dat ik de ondertiteling vergeten was aan te zetten.

Het verhaal is zo kaal als het landschap. Mohammed is overgeleverd aan de elementen, vluchtend zonder zicht op een uitweg in een verblindend wit sneeuwlandschap zonder horizon. Hij probeert uit handen te blijven van Amerikaanse soldaten, beschouwt iedere passant als een potentiële vijand en moet ondertussen zien te overleven in de vrieskou, vertrouwend op zijn dierlijke instincten. The Fugitive holt door het landschap van Lisandro Alonso, dus het is spannend en er staan mannen verwoed in hout te hakken.

Het is de vraag hoe reëel het landschap is. Misschien heeft Mohammed in het gevangenenkamp de waterboarding nooit overleefd en is zijn tocht door de sneeuw een tocht door een bevroren Styx waar het enige warme gevoel afkomstig is van herinneringen aan het voorbije vredige leven met vrouw en kind in een woestijndorp.

8/10