Nog niet eerder heb ik in een film een oude man zo waardig en sereen afscheid van het leven zien nemen als in de openingsscène van de zwijgende Sovjetklassieker Earth. Terwijl God Zijn vingers door het koren laat glijden, kondigt Simon in de boomgaard zijn aanstaande dood aan, te midden van familieleden en vers geplukt fruit. Voordat hij voorgoed zijn ogen sluit, vraagt de oude man om een appel. Hij laat het zoete vruchtensap nog eenmaal over zijn lippen druppen.

Na zijn dood verdwijnen de tradities en doet de tractor zijn intrede in de arme boerengemeenschap, als wapen tegen de rijke boeren. Terwijl het conflict slachtoffers maakt, houdt vriend en kameraad Peter de wacht bij Simons graf, hopend op een troostende boodschap uit het hiernamaals.

Earth is recentelijk opnieuw uitgegeven door Mr. Bongo.