Boekverfilming Die Wand is geconstrueerd als een raamvertelling over een naamloos hoofdpersonage  dat leeft opgesloten achter een mysterieuze onzichtbare muur. De vrouw praat het hele verhaal in voice-over aan elkaar, terwijl ze in een afgelegen houten berghuis in haar notitieboek schrijft. Ze vertelt wat we al zien en wat we gaan zien. De filmbeelden dienen slechts ter illustratie.

Misschien zou ik Die Wand meer hebben gewaardeerd als gekozen was voor een chronologische vertelling, te beginnen vanaf het moment dat de vrouw (gespeeld door Martina Gedeck) samen met een bevriend echtpaar en hun hond arriveert bij het buitenhuis in het bos. In dat geval zou de verrassing net zo groot zijn als de vrouw wanneer het echtpaar niet meer terugkeert van hun trip naar het dichtstbijzijnde stadje en de vrouw ontdekt dat het gebied waarin ze verblijft plotseling omringd is door een onzichtbare en ondoordringbare muur. Vergezeld door de hond verkent ze de omgeving en komt ze tot de conclusie dat het onmogelijk is aan haar bovennatuurlijke gevangenschap te ontsnappen.

Het feit dat de vrouw haar belevenissen opschrijft  zou niet de motor van het verhaal moeten zijn, maar hooguit een conclusie. Zonder voice-over zou Die Wand een contemplatieve surrealistische film geweest kunnen zijn, waarbij het woord geleidelijk aan geheel uit de film verdwijnt en een kaal verhaal overblijft over eenzaamheid en overleven in een wrede natuur. Die Wand gaat over een geïsoleerd leven in stilte. Het is spijtig dat de makers van Die Wand bang zijn voor die stilte.

5/10