[Spoilers!]
Ondanks een relatief beperkt budget zien de storm, de rijzende golven, de dijkdoorbraak en de overstroming er in De Storm imposant uit. Het realistisch ogende natuurgeweld is echter onvoldoende voor het creëren van de perfecte storm. In de tweede helft van het verhaal ligt namelijk te veel nadruk op het geëmmer over de vermiste baby Ernst. Net zoals alle overlevenden van het ondergelopen Zeeuwse vissersdorp weet een beetje oplettende kijker vrij snel waar (namelijk: het pension) en bij wie (de kindloze Krina) kleine Ernst zich bevindt. De enige onwetenden zijn de jonge moeder Julia (Sylvia Hoeks), haar redder Aldo (Barry Atsma) en haar vader (Dirk Roofthooft). Het is al moeilijk te geloven dat een voltallige orthodoxe gemeenschap onder zware omstandigheden de moeite neemt zo onchristelijk wreed te zijn (omdat ze geen ongehuwde moeders accepteren), maar het is nog lastiger aan te nemen dat de ongehuwde Julia en haar vader niets doorhebben.

In het kleine dorp weet iedereen alles van elkaar, dus Julia en haar familie op de hoogte geweest moeten zijn van het fatale ongeluk dat de echtgenoot en de baby van Krina (Katja Herbers) een paar weken eerder hebben gehad. Waarom er bij vader niet meteen een alarmbel gaat rinkelen als hij tegenover Krina en het gestolen kind zit, is een raadsel dat steeds meer gaat irriteren naarmate De Storm de epiloog nadert. Extra ergerlijk is het sentimenteel bedoelde slot, omdat Julia tijdens de opening van de deltawerken, op een haarverkleuring na, 18 jaar na de ramp uiterlijk onveranderd is gebleven. Of bezit Zeeland een tijdreismachine en is De Storm eigenlijk een science fictionfilm?