De naam van David Yow zal voor liefhebbers van Amerikaanse noiserock altijd verbonden blijven aan de bands Scratch Acid en The Jesus Lizard. De acteercarrière van Yow is onderbelicht gebleven, maar daar komt misschien verandering in vanwege zijn rol als bendeleider in de gewelddadige komedie I Don’t Feel at Home in This World Anymore.
Twintig jaar geleden zag ik zanger David Yow voor het laatst in levenden lijve boven mijn hoofd zweven. De Amerikaanse noiserockband The Jesus Lizard speelde op 19 april 1996 in de oude zaal van de Melkweg en Yow had halverwege een nummer zin om de geluidsman een hand te geven. Hij sprong met microfoon en al het publiek in, liet zich als een zak meel door tientallen handen naar het mengpaneel rollen, schudde de gewenste hand en rolde via dezelfde route terug naar het podium alwaar hij alsnog zijn zangpartijen afrondde.
Dat de wilde performer sinds 1992 ook als acteur actief was, viel me pas twee jaar geleden voor het eerst op na het bestuderen van de aftiteling van Entertainment (2015). Het is niet helemaal vreemd dat ik David Yow tijdens deze film over het hoofd had gezien want zijn bijrol duurt slechts enkele minuten en die spelen zich voornamelijk af in het halfduister. Entertainment is een cynische tragikomedie over de mislukte Amerikaanse moppentapper Neil Hamburger (Gregg Turkington) en zijn tournee langs de meeste troosteloze gehuchten in de uithoeken van de VS. Hamburger belandt op een naargeestig feestje dat zich normaal gesproken afspeelt in films van David Lynch. Diep in de nacht zet gastheer Yow een badmuts op om een verlaat spelletje op te vrolijken waarbij de half ontklede Hamburger wordt opgejaagd door een dronken meute.
David Yow (met bierblikje) naast Gregg Turkington (met bril) in Entertainment.
Ook tijdens het bekijken van de episodische horrorfilm Southbound (2015) had ik niet door dat David Yow in de vierde episode een van de deelnemende acteurs is. Opnieuw is de zanger lastig te herkennen, vanwege gebrek aan daglicht en een zwerversbaard. Zijn personage Danny moet het tijdens een nachtelijke zoektocht naar zijn zus opnemen tegen een horde demonen. Hij richt met zijn geweer veel schade aan in een bar en een ijssalon.
Zonder baard lijkt David Yow in de verte op het iets beter geconserveerde jongere broertje van Michel Houellebecq. Hij zal vanwege zijn woeste kop niet snel een heldenrol toebedeeld krijgen en voorlopig getypecast blijven als een onbetrouwbaar sujet dat een gevaar vormt voor de protagonist(en). Yows boeventronie is momenteel via Netflix te zien in de zwarte komedie I Don’t Feel at Home in This World Anymore (Macon Blair, 2017). Het duurt geruime tijd voordat zijn personage Marshall in beeld verschijnt en we erachter komen dat hij het brein is achter de inbraak in de woning van hoofdpersoon Ruth (Melanie Lynskey). Hij had haar met zijn beide kompanen beter met rust kunnen laten, want Ruth pikt het niet langer en gaat op eigen houtje, en geholpen door de beetje vreemde buurman Tony (Elijah Wood), op oorlogspad.
David Yow als Marshall in I Don’t Feel at Home in This World Anymore (2017)
De eerste helft van I Don’t Feel at Home… zou je kunnen interpreteren als kritiek op het toenemende huftergedrag in de wereld en als een commentaar op het toenemende Trumpisme. De tweede helft van de film is beduidend minder geëngageerd. Debuterend regisseur Macon Blair (als acteur bekend van Blue Ruin en Green Room) wil toch voornamelijk vermaken en vermengt à la Tarantino humor met excessief en expliciet geweld. Hij doet dat technisch bedreven, maar stelt inhoudelijk een beetje teleur.
Het is prettig om Melanie Lynskey eindelijk weer een eens in een sterke hoofdrol te zien. De actrice debuteerde in 1994 samen met Kate Winslet in Heavenly Creatures, maar heeft sindsdien nooit dezelfde sterrenstatus gekregen als Winslet. In haar strijd tegen de hufters in de wereld krijgt Lynskey ruim de gelegenheid om haar talent voor komische timing te etaleren. David Yow heeft als haar directe vijand een rol die beduidend groter is dan hij tot nu heeft mogen spelen. Op het eerste gezicht verwacht je niet dat kruimeldief Marshall het vleesgeworden kwaad is. Als de transformatie eenmaal heeft plaatsgevonden weet Yow moeiteloos in al zijn scènes te domineren.
7/10