



Felix Van Groeningen neemt in zijn vijfde speelfilm ruim de tijd om twee verhalen te vertellen. Belgica gaat over de opkomst en mogelijke ondergang van een bar in Gent en over de turbulente vriendschappelijke en zakelijke relatie die broers Jo en Frank met elkaar hebben. De uitgelaten taferelen op de werkvloer worden zo uitgebreid getoond dat het verhaal er soms onder te lijden heeft.
Frank (Tom Vermeir) komt zijn jongere broer Jo (Stef Aerts) helpen in bar Belgica. Hij wil zijn uitgebluste leven een nieuwe impuls geven en voelt zich aangetrokken door de uitspattingen die het nachtleven met zich meebrengt. De broers worden zakenpartners en bouwen het naastgelegen pand om tot een poppodium. Binnen korte tijd zijn de bar en de club een van de grote trekpleisters in het Gentse uitgaanscentrum.
Rock en dance zijn dankzij de compositorische inbreng van Soulwax ruimschoots vertegenwoordigd op de zeer gevarieerde soundtrack. Dat geldt ook voor de excessen die onlosmakelijk aan seks, drugs en rock-’n-roll zijn verbonden. Vooral Frank verliest vanwege overmatig cocaïnegebruik steeds meer zijn verantwoordelijkheidsgevoel. Hij gedraagt zich als een klein kind dat elke dag feest wil vieren en niet meer wil luisteren naar de iets verstandigere Jo. De intens acterende Tom Vermeir speelt met hetzelfde vuur als de jonge Jack Nicholson en trekt daardoor alle aandacht naar zich toe.
Franks onstuimige leven brengt onvermijdelijk veel schade toe aan zijn gezondheid, zijn familierelaties en de financiële positie van Belgica. Jo is nauwelijks bij machte zijn broer in toom te houden. De meningsverschillen tussen de twee gaan steeds meer gepaard met luide woordenwisselingen en brekend serviesgoed. Daar blijft het niet bij, want we hebben ook nog te maken met de ruzies tussen Frank en zijn vrouw Isabelle (Charlotte Vandermeersch) en die van Jo met zijn vriendin Marieke (Hélène De Vos). De zeer op dreef zijnde acteurs en de muzikale intermezzo’s kunnen niet voorkomen dat de 127 minuten lange film eentonig begint te worden.
Ondanks de filmlengte is er geen tijd over voor het bevredigend uitwerken van zijpaden in de plot. Een goed voorbeeld daarvan is de rol van lastige klant Rodrigo (Sam Louwyck). Hij wordt verspreid over de film meer dan eens vanwege vernieling en vechtpartijen de bar uitgegooid en keert toch telkens weer terug, totdat een gedrogeerde Frank hem ernstig mishandelt onder het oog van vaste portier Manu (Dominique Van Malder). Manu neemt ontslag en justitie meldt zich. Manu, die tegen Frank heeft getuigd, staat later in de film opeens toch weer bij de ingang van Belgica te werken en over de rechtszaak vernemen we verder helemaal niets meer. Een niet onbelangrijke plotwending wordt hier naar mijn idee wat al te eenvoudig afgeserveerd.
6/10
Ik vond hem toch gewoon weer geweldig. Net een tikkeltje anders dan de voorgaande films, maar toch heel herkenbaar. Van de muziek kreeg ik echt energie!
Na alle positieve recensies interessant om ook een iets negatievere te zien. Ben nog erg benieuwd, heb deze film nog niet bekeken.