Ik was al te oud toen in 1976 de Nederlandse editie van Sesamstraat van start ging. Misschien dat ik daarom tot aan de documentaire Being Elmo nog nooit van Elmo had gehoord, terwijl ik ondanks mijn vergevorderde leeftijd de meeste vaste personages wel ken: Kermit, Bert & Ernie, het Koekjesmonster. Maar Elmo? De pop lijkt op het eerste gezicht op de donkerrode versie van Grover en ik had daarom de luide, overslaande stem van Paul Haenen verwacht. Verkeerd gedacht. In Nederland wordt zijn stem vertolkt door acteur Hein Boele, onder meer bekend als Dr. Ruud Hooman uit Goede Tijden, Slechte Tijden (typische Wikiwijsheid, want dit behoort natuurlijk niet tot mijn parate kennis). Elmo is een populaire knuffelpop, in de VS tot leven gebracht door Kevin Clash.

De documentaire laat zien hoe belangrijk een pop in een mensenleven kan zijn. Voor een getalenteerde zwarte jongen uit een buitenwijk van Baltimore betekende het de verwezenlijking van een jongensdroom, te beginnen bij de eerste pop die hij, zonder het eerst aan zijn ouders te vragen, uit een mooie jas van vader vervaardigde. Hij zou het schoppen tot de regiestoel in de studio van Sesamstraat. Een van de mooiste momenten in zijn leven is als hij naast zijn werkgever Jim Henson op een foto poseert in Disneyland. Wat hem het meest spijt is dat hij zich door zijn passie soms te veel heeft laten meeslepen en daardoor nauwelijks tijd heeft gehad om zijn dochter te zien opgroeien.

Op papier dreigt het verhaal van Clash bij voorbaat een kleffe Amerikaanse Droom te worden, maar als je hem de laatste wens van een terminaal ziek kind ziet vervullen, wil je ook zo’n pop, of op zijn minst een knuffel van die pop, of nog beter: Elmo als de eerstvolgende president. Als een acteur president kan worden, waarom dan niet ook een Muppet?

7/10