Bedevilled (Chul-soo Yang, 2010)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

bedevil

Uit Zuid-Korea komen de laatste jaren veel interessante genrefilms. Bedevilled is een van de minder geslaagde varianten.

De dertigjarige Kim Bok-nam (Yeong-hie Seo) woont op een afgelegen klein eiland, ver weg van hoofdstad Seoel. De populatie bestaat uit twee families. Visserij en aardappelteelt zijn de enige bron van inkomsten. De mannen doden de tussenliggende tijd met het kauwen op geestverruimende bladeren en het hardhandig onder de duim houden van de vrouwen. Bok-nam laat de klappen en vernederingen lijdzaam over zich heen komen, totdat haar dochtertje slachtoffer wordt, de wraakengel bij haar naar boven komt en blijkt dat landbouwwerktuig ook voor andere doeleinden geschikt is dan het kortwieken van hoog gras. Helaas gaat haar metamorfose gepaard met veel overspannen acteerwerk. Bedevilled heeft ook last van personages die tussen twee zinnen in 180° van mening veranderen, een hele simpele tegenstelling tussen goed en kwaad en een subplot dat diepte aan het verhaal probeert te geven, maar nogal in de weg staat. Eigenlijk is Bedevilled gewoon een slasherfilm met een hele lange aanloop.

De subplot opent het verhaal in Seoel, bij de kille bankbureaucraat Hae-won (Seong-won Ji), een oude boezemvriendin van Bok-nam. Ze kaffert klanten uit en geeft een halfslachtige getuigenis nadat een vriendin is mishandeld, bang voor de represailles van het groepje daders. Bij gebrek aan hallucinerende bladeren, heeft ze thuis een koelkast vol blikken Guinness – het bier is meer een geval van misplaatste product placement dan een plausibele accessoire. De veel te knappe actrice Seong-won Ji heeft namelijk niet bepaald de uiterlijke kenmerken van een straffe alcoholiste en raakt de hele verdere film geen alcohol aan. Weggestuurd door haar baas, en om veiligheidsredenen in verband met haar getuigenis, reist ze naar het afgelegen eiland, zodat ze daar een weekje kan bijkomen op de plek waar ze is opgegroeid.

De vrouwelijke dorpsoudste verwelkomt Hae-won met een blik vol minachting en de bitse opmerking dat de stadsvrouw op het eiland helemaal niets te zoeken heeft. Daarmee verwoordt ze exact mijn gedachten, want waarom kiest de bankemployé uitgerekend een eiland als relaxplaats terwijl ze als voormalige bewoonster toch moet weten hoe dreigend de dagelijkse sfeer daar is? Omdat het verhaal over Bok-nam gaat, speelt Hae-won tweede viool als tijdelijk aanwezige passant. De onsympathieke en passieve etalagepop wordt bij gebrek aan functie regelmatig uit de film geschreven, soms zelfs als ze in een scène aanwezig is (!). Ze mag een paar keer terugkeren als observator van Bok-nams ellende en heeft in het slotdeel de functie van the final girl.

Bok-nam is de enige voor wie we enige sympathie kunnen voelen, totdat ze verandert in een axe-wielding homicidal maniac. Het antwoord op de vraag of haar voormalige boezemvriendin de slachtpartij zal overleven en wijze lessen zal trekken uit haar bloedige belevenissen, kon mij gestolen worden. Offert Bok-nam zichzelf op om een kil secundair personage voor de kijker op te warmen?

5/10