Be Kind Rewind (Michel Gondry, 2007)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

be-kind-rewind

Een Franse regisseur met een gezonde afkeer van de moderne wereld – dat klinkt bekend in de oren. Michel Gondry is de Jacques Tati van de jaren ’00.

Net als Monsieur Hulot in Mon Oncle (1958) woont videoverhuurder Mr Fletcher (Danny Glover) in een afbraakpand in een knusse volksbuurt waar het ruikt naar historie. Hulots gammele woning staat in een buurt met een vuilnisman die ruim de tijd neemt voor een praatje en waar schattige zwerfhondjes ongestoord in de goot mogen schijten. Vlak buiten het oude wijkje van Mon Oncle rukt de nieuwbouw op en woont Hulots neefje met zijn ouders in een onpersoonlijk modernistisch gedrocht van een eengezinswoning. De bedreigende moderniteit wordt in Be Kind Rewind vertegenwoordigd door steriele dvd-verhuurketens en door plannen voor nieuwbouw door de lokale woningcorporatie waarbij geen plaats meer is voor een gemoedelijke buurtvideotheek.

Gondry en Tati proberen een wereld te behouden die allang is verdwenen. Be Kind Rewind en Mon Oncle zijn nostalgisch tegen beter weten in en hun hoofdpersonages zijn op aandoenlijk grappige wijze en vooral heel erg naïef tegen de stroom in aan het zwemmen. Hun weerstand is een laatste stuiptrekking terwijl het brommende geluid van de naderende bulldozers aanzwelt. Be Kind Rewind stopt precies vlak voor het moment waarop de videotheek gesloopt zal worden (daarmee een happy end suggererend) en Monsieur Hulot zal in Play Time (1967) verdwalen in de grote, karakterloze stad waar alle straten eender ogen.