Drie bands die geprogrammeerd stonden op het afgelopen festival Le Guess Who brachten vorige week ook een bezoek aan OCCII in Amsterdam. We zagen de terugkeer van de markante verkleedpartij Ak’Chamel, werden platgewalst door het Australische duo Party Dozen en in trance gebracht door het Amerikaanse collectief Water Damage.

De eerste act van de avond was een primitief ritueel verzorgd door twee ontheemde sjamanen. Het interstellair reizende duo Ak’Chamel, The Bandylegged Riders of the Ill-Promised Sun begon het optreden met een wandeling door het publiek. De ene muzikant schreeuwde en trommelde op een tamboerijn terwijl zijn kompaan blies op een inheems blaasinstrument. Op het podium was in de tussentijd een mist opgetrokken waar de twee gemaskerde personages zich door lieten omringen voor de rest van de set. Het optreden was in vergelijking met de vorige keer in OCCII iets heftiger, met harde klappen op een floor tom en elektrisch versterkte noten op een gitaar waar een bezem uit de hals stak. De twee riepen beurtelings of tegelijkertijd onverstaanbare bezweringen door de microfoon. Het masker van de linker sjamaan belemmerde zijn uitzicht en maakte het een uitdaging om een houten fluit te bespelen. Om onduidelijke redenen imiteerde hij met mimebewegingen het gitaarspel van zijn muzikale partner. Met een behandschoende hand tikte hij tegen zijn eigen hoofd om aan te geven dat hij zijn bandgenoot maar een rare snuiter vond. Tegen het einde van de set ging hij op de rand van het podium zitten om te murmelen en te krijsen, begeleid door gitaar en uit het niets opdoemende koorzang dat leek opgeroepen uit de geestenwereld. Muzikaal gezien was het slot het interessantste moment van een optreden dat door de muzikanten zelf nauwelijks serieus genomen werd.

Vanaf Party Dozen gingen volume en tempo flink omhoog. Drummer Jonathan Boulet van het duo uit Sydney, Australië gooide meteen vanaf het eerste nummer de beuk erin. Saxofonist Kirsty Tickle blies met windkracht 11 door haar instrument. Haar riffs en solo’s klonken vanwege allerlei effectpedalen alsof een rockgitarist op het podium stond te springen. Tijdens het zingen bracht Tickle het bekeruiteinde van de sax rond haar mond als alternatief voor een microfoon. Het nummer Money & The Drugs klonk als een opgevoerde versie van The Stooges met heel veel Steve Mackay in plaats van Iggy Pop. Boulet zette met zijn linkerhand samples in werking van zware piano’s, punkgitaren en subsonische bassen. De allerlaagste bassen drukten benauwend tegen borstkassen van de toehoorders. Party Dozen zorgde voor genoeg opwinding op het podium om het publiek hevig in beweging te zetten, maar daar was het blijkbaar nog te vroeg voor op de avond.

Het collectief Water Damage uit Austin, Texas paste nauwelijks op het OCCII-podium. De acht muzikanten, onder wie gastgitarist Ajay Saggar, hadden weinig bewegingsruimte tussen de vele versterkers en twee drumstellen. Rechts achterin harkten een violist en cellist op hun snaren. Naast hen kroop een muzikant met een zelfgemaakt strijkinstrument. Hij droeg een hoodie met het logo van het label Trance Syndicate, een naam die ook passend was geweest voor wat Water Damage voortbracht. In het midden speelde een bassist een traag loopje dat bestond uit slechts vier noten. Naast hem pakte een gitarist een strijkstok. Door meerdere vele strijkers klonk de ongeveer een half uur durende massieve drone die Water Damage veroorzaakte als de orkestversie van The Velvet Underground met heel veel John Cale.

Maximale herhaling en minimale afwijking is het motto, wat ook gold voor het spel van de twee tegenover elkaar zittende drummers. Ze speelden een kalme 6/8-maat met ditmaal de nadruk op de eerste en de zesde tel. De linkerdrummer had een bekken en hihat om elke tel op aan te slaan. Slechts een paar keer voegde de bekken- en hihatloze drummer rechts (die we herkenden als Thor Harris van onder meer Swans) een roffel op de snaredrum toe. De ritmische begeleiding was trager en daardoor minder swingend dan op het album In E en het eerste optreden dat de band een avond later tijdens festival Le Guess Who in Utrecht zou geven. In OCCII klonk het machtige Water Damage alsof de band cirkels draaide in een langzame, in zichzelf gekeerde processie.

Video’s van de optredens zijn terug te vinden op het YouTube-kanaal van mauri d.