Above Us All (Eugenie Jansen, 2014)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

aboveusall

Above Us All is een zeer beheerst verteld relaas over hoe een Australische tiener in België het verlies van haar moeder verwerkt, gefilmd op bijzondere locaties zoals aan de voet van ruimtetelescopen en nabij loopgraven uit de Eerste Wereldoorlog. De film heeft helaas één nadeel: hij is in 3D.

Shay (Shayleah Sands) groeit met haar broertje op in Australië waar haar Vlaamse vader onderzoekswerk verricht bij een sterrenkundig observatorium. Na het overlijden van haar zieke Australische moeder verruilt het gezin de telescopen, het weidse woeste landschap en de droomverhalen van de Aboriginals voor een hotel in België dat eigendom is van een tante. Nabij het hotel bezoeken elke dag toeristen en scholieren de nabijgelegen loopgraven uit de Eerste Wereldoorlog. Elke dag staat in het teken van de dood. De verdrietige Shay voelt zich niet thuis in bewolkt en regenachtig België. Ze kan haar moeder niet vergeten en vindt het ondraaglijk dat de wereld gewoon door blijft draaien alsof er niets is gebeurd. Bij haar rationele vader vindt ze geen troost. Het sterven van zijn vrouw lijkt hem net zoveel te doen als het sterven van een ster, zo lijkt het althans, totdat ook hij later in de film zijn tranen niet langer meer kan bedwingen.

Zoals de aarde door blijft draaien zo draait in Above Us All ook de camera constant rond, in elke scène van links naar rechts in cirkels van 360°. De camera neemt in een kalme beweging het landschap en de interieurs in zich op. Regelmatig draait een personage in close-up voor aan in beeld mee en horen we zijn of haar gedachten op de soundtrack. De camera richt de blik ook naar de sterrenhemel. Astronomie is al eerder in films aan rouwverwerking gekoppeld, zoals in de documentaire Nostalgia For The Light (Patricio Guzmán, 2010), waarin Chileense moeders sporen van hun verdwenen kinderen zoeken terwijl elders in hetzelfde gebied ruimtetelescopen de geheimen van het heelal proberen te ontraadselen, en de speelfilm The Tree Of Life (Terrence Malick, 2011), waarin een man naar aanleiding van de dood van zijn broer zijn eigen tijdelijke leven plaats tegenover de oneindige geschiedenis van de kosmos. Het nietige leven van een mens stelt helemaal niets voor in het eeuwige kosmische geweld.

Above Us All had een hele mooie film kunnen zijn, maar helaas komen de rustige beelden van alle panorama’s slecht tot hun recht in 3D. Above Us All is te donker, te flets en te wazig, wat gedeeltelijk met de projectie in Cinema 1 van EYE had te maken en gedeeltelijk met grove korrel waarmee de film is opgenomen. Het diepte-effect komt minder nadrukkelijk naar voren dan ik had verwacht en gehoopt. 3D heb ik bij deze film daarom ervaren als een nutteloze toevoeging die het kijkplezier danig verpestte. Met een 3D-bril kun je zonder probleem een zonsverduistering bekijken, maar in een bioscoop is het alsof je met een zonnebril naar een film zit te kijken. Zelfs zonovergoten scènes, zoals die met de opstijgende luchtballon, zijn donker. Nog erger zijn de scènes in halfduistere kamers en zolders en tijdens schemering en avond. Mijn ogen moesten zo hard werken in de duisternis dat ze letterlijk pijn deden. Een film die in meerdere recensies wordt geprezen vanwege de techniek laat het juist wat betreft techniek behoorlijk afweten.

5/10

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *