De beste film van deze zomer komt uit Iran: A Separation.

Een gecompliceerde aanstaande echtscheiding tussen een vrouw (die wil emigreren naar het vrije Westen) en haar man (die in Iran wil blijven om zijn aan Alzheimer lijdende vader te verzorgen) wordt nog gecompliceerder wanneer een onenigheid met de streng religieuze thuiswerkster escaleert en de Iraanse verhoudingen tussen verschillende klassen, leeftijden, geslachten en levensovertuigingen het lastig maakt eerlijk te blijven. De tienjarige dochter (de voor haar rol iets te oude dochter van regisseur Asghar Farhadi) en haar zwijgende zieke opa zien toe hoe de volwassenen, om de eer in stand te houden en het vege lijf te redden, gedwongen worden tot een worsteling met hun moraliteit.

Het is heel knap hoe uitgebalanceerd Farhadi alle fantastisch spelende jonge en oudere acteurs de ruimte geeft in het verhaal. Niemand krijgt te weinig of te veel aandacht van de camera, net zoals niemand duidelijk aanwijsbaar goed of slecht is in zijn of haar handelingen. Vanaf de openingsscène zit de kijker op de stoel van de rechter, maar een eindoordeel is ook na een slapeloze nacht lastig te vellen.

9/10