De Wederopstanding Van Een Klootzak (Guido van Driel, 2013)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

wederopstanding

Het criminele milieu waar De Wederopstanding Van Een Klootzak zich in afspeelt doet veel denken aan het vroege werk van Quentin Tarantino. De bijna-doodervaring is afgekeken van Gaspar Noé. Gelukkig staan tegenover de overduidelijke invloeden genoeg originele eigen vondsten, zoals de afwisselend lugubere en komische variaties op een hand en een handschoen en een belangrijke lange scène die zich volledig in day for night afspeelt. Het nepduister in laatstgenoemde scène zorgt voor een passende dreigende grijze gloed. Het eerste moment van verlichting dat we bij klootzaak Ronnie (Yorick van Wageningen) meemaken, wordt gefilmd met een langzaam stijgend crane shot, startend op straatniveau bij een hotel in Dokkum en eindigend bij het hotelraam op de eerste verdieping waar de herboren crimineel voor het eerst zichtbaar de simpele geneugten van het leven weet te waarderen. Dit soort functionele visuele flair doet uitzien naar een volgende speelfilm van Guido van Driel.

7/10