Debuterend Turkse regisseur Muzaffer Özdemir acteerde voorheen in films van prijswinnende landgenoot Nuri Bilge Ceylan. Özdemir is onder meer de humeurige fotograaf in Uzak (2002). Ook in zijn eigen film Home maakt een zwijgend piekerende, alleenstaande man van middelbare leeftijd foto’s van fotogenieke berglandschappen.

Architect Dogan (Kanbolat Gorkem Arslan met Stalin-snor) hoopt van een depressie af te komen door af te reizen naar zijn rustieke geboortedorp. Uiteraard zijn het landschap en de bewoners tijdens zijn decennia lange afwezigheid drastisch veranderd en vindt hij er niet de gemoedsrust die hij zoekt. Beekjes komen droog te liggen door de aanbouw van dammen, minaretten steken als kale palmbomen boven de ruïnes van verlaten huisjes uit en de plaatselijke ordedienst ziet in elke vreemdeling een potentiële terrorist.

Dogan dwaalt tussen de heuvels en voelt zich slecht op zijn gemak. Op een paar voice-overs na kunnen we slechts raden naar de precieze aard van zijn gemoedstoestand. Na vijf kwartier is de kijker in een aangename sluimertoestand geraakt en weinig wijzer geworden van Dogans zielenroerselen. Wat overblijft zijn mooi plaatjes van het Turkse landschap. Of het Turkse ministerie van cultuur en toerisme, dat nadrukkelijk voor aanvang van de film vermeld wordt als financier, er veel nieuwe toeristen mee zal trekken, valt te betwijfelen.

6/10