The Gift is een thriller over het kinderloze echtpaar Robyn en Simon dat direct na hun verhuizing wordt gestalkt door een man waar de echtgenoot vroeger mee op school heeft gezeten. Het regiedebuut van acteur Joel Edgerton wordt regelmatig vergeleken met het werk van Alfred Hitchcock. De vergelijking met The Master of Suspense gaat gedeeltelijk mank, want wat opvallend genoeg juist nagenoeg ontbreekt in The Gift is de suspense die zo kenmerkend is voor Hitchcock.
Een essentieel onderdeel van suspense is de mate waarin de regisseur informatie prijsgeeft. Hitchcock bouwde spanning op door de kijker vaak meer te laten zien dan de hoofdpersonages. Zijn films bevatten scènes die spanning veroorzaken omdat we een gevaar zien naderen waar onze held of heldin zich helemaal niet van bewust is. The Gift bevat redelijk wat spanning en een paar geslaagde schrikmomenten, maar de kijker tast heel lang net zo veel in het duister als Robyn (Rebecca Hall).
Wat Joel Edgerton wel gemeen heeft met Alfred Hitchcock is het motief van de dubbelganger. De personages zien zichzelf onder meer weerspiegeld in de vele ramen die in de film voorkomen (*). We zien Robyn en haar echtgenoot Simon (Jason Bateman) voor het eerst achter ramen wanneer ze samen met de makelaar hun toekomstige huis betreden. Als de nacht is ingetreden werkt het glas als een spiegel. Het echtpaar heeft blijkbaar geen geld voor gordijnen en dus kan iedereen naar binnen kijken, terwijl Robyn en Simon als ze naar buiten kijken alleen zichzelf als spiegelbeeld zien.
The Gift (Rebecca Hall & Jason Bateman)
Het dubbelgangermotief speelt ook een rol in de relatie van Simon tot zijn oude klasgenoot Gordo (Edgerton). Op de dag dat Simon in een winkel voor het eerst sinds jaren oog in oog komt te staan met Gordo valt op hoezeer de twee op elkaar lijken. Ze zijn vrijwel even groot, hebben hetzelfde postuur, dezelfde haarkleur, een baardje (Simon iets minder prominent dan Gordo) en dezelfde kleur kleding. Simon herkent zijn evenbeeld in eerste instantie niet en reageert beleefd maar afstandelijk. Gordo vangt het adres van het echtpaar op en staat meerdere keren onaangekondigd voor de deur met een cadeautje in zijn handen. Robyn heeft daar iets minder moeite mee dan Simon. Zij nodigt de mysterieuze man uit voor een etentje in het nieuwe huis. Dat blijkt uiteindelijk niet zo’n heel goed idee.
De dubbelganger is bij Hitchcock vaak de personificatie van het kwaad dat in de protagonist schuilgaat. Het aardige aan The Gift is dat de film twijfel zaait over wie nu het kwaadaardige karakter vertegenwoordigt; is Gordo de verknipte versie van Simon of is het juist andersom? De verhouding tussen beide personages en de manier waarop ze aan elkaar zijn verbonden wordt gesymboliseerd door het logo van het bedrijf waar Simon werkt. Het bedrijf is vernoemd naar de tweekoppige hond Orthus uit de Griekse mythologie. In het logo zitten de hondenkoppen elk aan het uiteinde van een slangenlichaam vast. De twee koppen proberen elkaar te bijten. Het zal geen toeval zijn dat het bedrijf geleid wordt door een identiek ogend duo.
The Gift (Joel Edgerton)
The Gift liet me met gemengde gevoelens achter. Het script werkt achteraf gezien minder geraffineerd naar een ontmaskering toe dan ik in eerste instantie dacht. Er zijn zeker twee momenten waarop Simon resoluut een punt achter de ontmoetingen met Gordo had kunnen en moeten zetten. Hij schrikt tijdens het eerste diner even op wanneer Gordo de term eye for an eye gebruikt. Op dat moment weet hij precies wie hij tegenover zich heeft zitten en dat hij er verstandig aan doet geen verder contact meer met deze man te zoeken. Waarom hij dat toch wel doet laat het script op achteloze wijze achterwege. Later in de film gooit Simon onnodig olie op het vuur om de plot gaande te houden. Deze actie past niet bij het normaal gesproken zeer tactisch ingestelde karakter van het personage.
6/10
(*) Ramen staan heel vaak tussen personages in. Robyn en Simon staan zowel tijdens hun eerste als in hun laatste scène tegenover elkaar terwijl ze door glas gescheiden worden. De staan dicht bij elkaar en ervaren tegelijkertijd een afstand tot elkaar. Glas vervormt het uitzicht, zoals de glazen in de winkel waar het echtpaar Gordo voor het eerst tegenkomt, en glas ontneemt het zicht wanneer het beslagen is, zoals in de douchcabine. Dialogen blijven onhoorbaar omdat glas tussen sprekende en luisterende personages zit. Glas wordt gebroken wanneer een van de personages wordt ontmaskerd.