Michiel De Ruyter (Roel Reiné, 2015)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

Michiel-de-Ruyter2

Michiel De Ruyter is een aanslag op de subwoofers in de bioscoopzaal. Omringende zalen trillen noodgedwongen mee met elk kanonschot en elke kogelinslag. De eerste van meerdere lawaaiige zeeslagen begint vroeg, nog voordat in grote letters de naam van de zeeheld het scherm heeft gevuld. Hollanders en Engelsen bestoken elkaar voor de kust van Zeeland in het zicht van familie, vrienden en kennissen. Al dat oorlogsgeweld zorgt voor veel rondvliegende houtsplinters, ook al loopt vreemd genoeg niet elk digitaal geanimeerde schip daardoor automatisch averij op. Wie goed oplet, ziet vanuit de verte bij enkele ontploffingen veel stof opwaaien maar geen schade aan de scheepsromp.

Na de eerste slag heeft Roel Reiné moeite om gas terug te nemen. De regisseur annex cameraman houdt de camera constant in beweging, glijdend langs dijken, schepen, bedden en sprekende personages. Hij overspoelt vrijwel elke scène met de onophoudelijke filmmuziek van Trevor Morris. De Canadese componist laat zijn orkest soms voluit massieve akkoorden beuken zoals Hans Zimmer dat zo graag doet in films van Christopher Nolan (The Dark Knight, Inception). Ook alledaagse taferelen worden opgepompt en voorzien van opgeklopte filmmuziek. Daardoor klinkt zelfs een onschuldige wandeling door een regenbui als een oorlogshandeling.

Het kost grote moeite personages van vlees en bloed te ontdekken in alle tumult op het scherm en op de geluidsband. Titelrolspeler Frank Lammers krijgt enige ruimte in de scènes met het gezin van de admiraal, maar hij moet verder voornamelijk vanaf de scheepsbrug commando’s schreeuwen. Barry Atsma houdt als Johan de Witt vroeg in de film een donderspeech waarin op groteske wijze de VOC-mentaliteit wordt bejubeld. De scène heeft het effect van het lied 15 Miljoen Mensen uitgevoerd door Rammstein. Victor Löw probeert zoals gebruikelijk een kleine rol groter te maken door ongegeneerd te schmieren. De Britse acteur Charles Dance speelt King Charles II als een schurk in een James Bond-film. Jada Borsato als Neeltje de Ruyter en Roeland Fernhout als Cornelis de Witt weten nog het beste boven het tumult uit te komen.

Michiel-de-Ruyter

Actieregisseur Reiné heeft het meeste plezier in het in beeld brengen van de gevechtshandelingen op zee. Aan land is hij in vergaderzalen, werkkamers en woonverblijven minder op dreef. Personages worden vanuit meerdere posities gefilmd waarna hun teksten schijnbaar willekeurig aan elkaar worden gemonteerd. Hun dialogen vormen zelden een eenheid. Slow motion is een van de favoriete stijlmiddelen en het grootste cliché, zowel tijdens de zeeslagen als in normale handelingen zoals de eerder genoemde wandeling door de regen. Geen wonder dat de film zo lang duurt.

4/10

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *