Coming Home (Zhang Yimou, 2014)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

Coming Home

Coming Home is een Chinees drama over de gevolgen van de Culturele Revolutie voor een onderwijzeres, haar dochter en de echtgenoot die terugkeert na twintig jaar gevangenschap.

Onderwijzeres Wanuy Feng (Gong Li) en haar dansende dochter Dandan (Zhang Huiwen) ondervinden hoe het is om een uitgesproken tegenstander van het communistische bewind als echtgenoot en vader te hebben. Als vader Lu (Chen Daoming) weet te ontsnappen en contact met zijn gezin probeert te leggen, heeft dat consequenties voor de hoofdrol die Dandan ambieert in een grote balletvoorstelling. Uit woede verraadt ze haar vader en knipt ze zijn portret uit iedere foto die thuis te vinden is. Na de Culturele Revolutie keert vader terug, maar hij wordt thuis de toegang geweigerd door zijn vrouw omdat ze hem vanwege geheugenverlies niet meer herkent. Ze denkt dat haar man nog moet komen en daarom staat ze hem elke vijfde dag van de maand bij het treinstation op te wachten met een naambord in haar hand. De rest van de film moet vader listen verzinnen om zijn vrouw te overtuigen dat hij wel degelijk haar echtgenoot is.

De politieke context is slechts een kapstok voor een klein drama dat met veel overgevoelige bombarie wordt verteld. Dikke tranen biggelen over wangen zoals in portretjes van huilende zigeunerkindjes. Alsof dat niet erg genoeg is wordt elke emotioneel beladen scène zonder uitzondering met veel nadruk begeleid door intens droevige pianoklanken. De producers hebben de wereldberoemde pianist Lang Lang weten te strikken en dat zullen we weten ook. Lang Lang dwingt de kijker met ferme hand om toch vooral mee te huilen.

In plaats van het plengen van tranen zat ik me de hele tijd af te vragen of deze film daadwerkelijk gemaakt is door Zhang Yimou, regisseur van meeslepende drama’s als Red Sorghum (1987) en Raise The Red Lantern (1991) en de sierlijke actiefilm House Of Flying Daggers (2004). Waren die films ook zo overdreven sentimenteel? Ik heb het gevoel dat ik net als de moeder bij het station sta met een bord in mijn handen waarop ditmaal de naam van de regisseur met grote letters staat geschreven. Ongeduldig en tevergeefs wacht ik tot de ware Zhang Yimou van de trappen af komt lopen.

5/10

One thought on “Coming Home (Zhang Yimou, 2014)

  1. Had dezelfde gevoelens bij deze film. Nog iets: ik kan me herinneren dat we eind jaren 80, begin jaren 90 in zo’n filmzaaltje zaten te kijken naar een analoge kopie die af en toe behoorlijk ratelde, met plekjes en haren die voorbij schoten, maar dat we toch allemaal volledig onder de indruk waren van de Chinese kleurenpracht en de kleurthematiek. Coming Home in HD: ik voel helemaal niks.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *