The Banquet speelt zich af in het onrustige China van de tiende eeuw. Koningskronen wisselen met grote regelmatig van eigenaar. De huidige heerser is keizer Li (You Ge) die daar graag een broedermoord voor over heeft. Hij heeft tevens de jonge echtgenote van zijn broer overgenomen. De jonge keizerin Wan (Zhang Ziyi) lijkt een pact met hem te sluiten, maar smeedt ondertussen haar eigen plannen voor het in bezit krijgen van de troon.

Prins Wu Luan (Daniel Wu), de zoon van de gedode keizer, overleeft een aanslag op zijn theatergezelschap en zint op wraak. Jaloezie speelt een extra rol, want de kroonprins was ooit verliefd op de huidige keizerin voordat zijn vader de vrouw wegkaapte door haar ten huwelijk te vragen. Wu Luan keert terug naar het koninklijk paleis en bereidt zich voor op een gewelddadige confrontatie, daarbij gebruik makend van zijn liefde voor theater, zang en dans.

Alle belangrijke momenten in The Banquet spelen zich af op en rondom een toneel: het eerste gevecht tussen handlangers van de nieuwe koning en een van de gemaskerde leden van Wu Luans theatergezelschap is een mix van ballet en gevleugelde martial arts, de kroonprins voert een toneelstuk op als alternatief ritueel voor de kroning van keizerin Wan, en zijn nieuwe liefje Qing (Xun Zhou), de dochter van een van de notabelen in het paleis danst en zingt tijdens het cruciale banket uit de filmtitel. In tegenstelling tot The Promise (Chen Kaige, 2005) en The Curse Of The Golden Flower (Zhang Yimou, 2006) heeft The Banquet geen digitaal gerekruteerd miljoenenleger nodig om indruk te maken. Het spektakel zit ‘m in sierlijk gechoreografeerde gevechten en de climax beperkt zich tot de hoofdpersonages. Figuranten worden in de slotfase slechts ingezet als bewegingsloze terracottasoldaten in de flanken.

The Banquet is elegant theatraal. Een Chinese Shakespeare, losjes gebaseerd op Hamlet – rood van de passie en het vele bloedvergieten, zoals het zwaar aangezette koningsdrama’s betaamt. Het hart wordt zelden geraakt, maar de zintuigen des te meer.