The Mist (Frank Darabont, 2008)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

the mist

Twee apocalyptische monsterfilms beconcurreren elkaar momenteel in de bioscoop. Beide films verwijzen impliciet naar grote littekens in de recente Amerikaanse geschiedenis. Cloverfield rijt het litteken van 11 september 2001 open en is daarmee vele malen effectiever dan de akelig patriottistische reconstructie van de instortende Twin Towers in World Trade Center (Oliver Stone, 2006). The Mist voegt buitenaardse monsters toe aan een gebeurtenis die van zichzelf al genoeg horror bevat: de gevolgen van orkaan Katrina voor New Orleans en zijn inwoners.

Een hevige orkaan laat een vernietigend spoor achter in het plaatsje waar David Drayton (Thomas Jane) met zijn gezin woont. Hun huis heeft flinke schade opgelopen. In de plaatselijke supermarkt probeert David, net als alle andere plaatsgenoten, zoveel mogelijk proviand in te slaan. Een dikke mist drijft over de straten en omsingelt de supermarkt. In de mist verschuilen afzichtelijke creaturen die door toedoen van de orkaan zijn ontsnapt. Ze hebben het massaal op mensenlevens gemunt. Verander de mist en de monsters in een vernietigende overstroming en verander supermarkt in Superdome en de vergelijking met de slachtoffers in New Orleans is snel gemaakt. Ook hier is de overheid, in de vorm van een lokaal legeronderdeel, nalatigheid te verwijten en arriveert het leger veel te laat voor het verlenen van hulp. Net zoals in de Superdome ontmenselijken de aanwezigen in de supermarkt en zijn ze voornamelijk elkaar aan het bevechten, waarbij de godsvruchtigen worden opgehitst door de religieuze fanaticus Mrs. Carmody (Marcia Gay Harden). Net als in Cloverfield gloort er aan de horizon geen hoop voor de strijdbare overlevenden.

Het slot van The Mist is vele malen cynischer dan Cloverfield, wat paradoxaal genoeg een gezonde ontwikkeling genoemd mag worden in het anders zo voorspelbare Hollywood.