A Touch Of Sin toont in vier episodes de gevolgen van privatisering in China. Het recht van de sterkste geldt en slechts een kleine elite profiteert van de economische groei. Bijna niemand durft tegen de lokale machthebbers en jonge fabrieksdirecteuren in te gaan.
Querulant Dahai (Jiang Wu) doet dat in de eerste episode wel en maakt daarmee geen vrienden. De overeenkomsten tussen mens en dier worden in A Touch Of Sin nadrukkelijk in beeld gebracht en vormen minstens tweemaal het onderwerp van gesprek. Een neefje van Dahai studeert thuis Engels en leert toevallig net het woord animals wanneer zijn oom binnenwandelt. In de derde filmepisode hoort Xiao Yu (Zhao Tao) op televisie dat dieren ook in staat zijn zelfmoord te plegen. De klappen die zij in het massagehuis krijgt van een veeleisende klant, komen net zo hard aan als de klappen die het trekpaard in de eerste episode incasseert. Het paard raakt ervan uit evenwichtig en zakt door zijn voorste benen. Dahai en Xiao Yu laten zich niet langer als een dier behandelen. Zelfmoord en studie zijn twee mogelijkheden om een uitweg te vinden uit een lagere maatschappelijke positie, maar de twee personages zien geen andere mogelijkheid dan zich tegen de maatschappij te keren door middel van geweld.
Slechts een paar dieren kunnen in A Touch Of Sin ontsnappen uit hun onderdrukte of opgesloten bestaan. Het paard krijgt de kans de benen te nemen en een slang kronkelt over de weg om uit het zicht te verdwijnen in de struiken. Een paar goudvissen worden losgelaten in de rivier. Andere dieren hebben minder geluk, zoals de ossen achter in een vrachtwagen en een eend die geofferd wordt tijdens Oud & Nieuw. De festiviteiten ter viering van de jaarwisseling vinden plaats in de tweede episode. De eenzaam opererende crimineel Zhou San (Wang Baoqiang) bezoekt tijdens de feestdagen tussen berovingen door zijn familie. Als we hem het dorp zien binnenlopen, blijft de camera een fractie van een seconde stilstaan bij een klein, op zichzelf staand tafereel. Een klein meisje staat bovenaan een trap verdrietig met een levende eend in haar armen. Links van haar zit op armlengte afstand haar vader met schort om en een geslepen mes, klaar om de eend van zijn dochter af te nemen en de keel van het dier door te snijden. Het meisje leert op harde wijze dat in het competitieve leven geen ruimte is voor sentiment.
9/10