Komt Een Vrouw Bij De Dokter (Reinout Oerlemans, 2009)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

Komt Een Vrouw Bij De Dokter

Je zou bijna denken dat het hier gaat om een ode aan de lust. Pas in het laatste hoofdstuk van het bewegende plaatjesboek Komt Een Vrouw Bij De Dokter is het regiedebuut van Reinout Oerlemans de beloofde ode aan de liefde, maar dan is het al veel te laat en is Carmen (Carice van Houten) hard toe aan haar definitieve laatste drankje.

Het ontstaan en de consumptie van de liefde wordt binnen de eerste vijf minuten van de film afgeraffeld en zoveel mogelijk uitgelegd door de voice-over van Carmens liefje Stijn (Barry Atsma). Als er al vonken tussen de twee overvliegen dan zijn die voor tweederde van de tijd buiten beeld gehouden. De relatie tussen Carmen en Stijn is lange tijd niet voelbaar, een gemis dat extra in de weg gezeten wordt door het gladde milieu van de reclamewereld waar het stel zich in begeeft. Stijn is tot aan de finale weinig meer dan een opportunistische schuinsmarcheerder die van de kijker geen enkele sympathie verdient. Zelfs als je je best probeert te doen iets te voelen voor zijn leventje, zitten de veel te vaak gebruikte voice-over en de allesoverheersende soundtrack flink in de weg.

De muziek overstemt de beelden, overstemt sommige dialogen (op zichzelf al een minpunt) en overstemt tot overmaat van ramp zelfs een paar keer de muziek. Een piano en een zacht bespeelde trompet eisen constant een prominente plek op, trachtend de vluchtige gebeurtenissen emotionele waarde mee te geven. Als de emoties buiten het filmkader dreigen te barsten, en regen symbolisch uit donderwolken plenst, wordt zelfs een houseversie van Kane ingezet. Deze manipulatieve stoorzenders overschreeuwen waar stiltes beter op hun plek zouden zijn geweest.