De songteksten in de hitsingles van Aldous Snow (Russell Brand) en zijn vriendin Jackie Q (Rose Byrne) beginnen als parodieën op dubbelzinnige popsongs. Naarmate het slotakkoord nadert, zijn de komisch bedoelde doorzichtige metaforen ingeruild voor het onverbloemd benoemen van banaliteiten. Een beetje zoals het verloop van Get Him To The Greek.

Als labelmedewerker en Aldous-fan Aaron Green (Jonah Hill) na een ongeplande heftige nacht stappen de onhandelbare Britse popidool Aldous toch op het vliegtuig weet te zetten richting comebackoptreden in Los Angeles, zijn de grappen op en wordt de humor van regisseur Nicholas Stoller ordinairder, met als dieptepunt een bacchanaal in Las Vegas. Stoller vertrouwt te veel op het komische charisma van zijn twee leading men en zet ter verstrooiing meerdere cameo’s in, denkend dat het grappig genoeg is wanneer N.E.R.D., Pink en Lars Ulrich als zichzelf door het beeld lopen.

De verrassende Nederlandse cameo komt van Jiskefet. Aaron wordt met een kater wakker in zijn Londense hotelkamer, terwijl op televisie een paar seconden van Jiskefets klassieke sketch English Sports is te zien. Zou dit de inbreng zijn geweest van production designer Jan Roelofs? De connectie is logisch: Roelofs werkte meerdere malen aan producties van Peter Greenaway, zoals Prospero’s Books uit 1991 waar Michiel Romeyn een rolletje in speelt.

5/10