Moonrise Kingdom is een originele variatie op bekende oude thema’s: prille liefde, jeugdige rebellie, generatieconflict. Het gegeven van de variatie trekt regisseur Wes Anderson door naar de soundtrack. Tijdens de titelsequentie klinkt The Young Person’s Guide To The Orchestra (1946). Deze educatieve compositie van Benjamin Britten bestaat uit variaties op een thema van Henry Purcell en maakt de luisteraar bewust van het proces van arrangeren en orkestreren.

De film maakt middels obsessief gebalanceerde beeldcomposities en nadrukkelijke camerabewegingen de kijker bewust van het medium film. Net als in muziek is in de film sprake van een dissonantie. Op het fictieve eiland New Penzance, bij de kust van New England, beweegt de camera langdurig van links naar rechts, door het boyscoutkamp waar scout Sam (Jared Gilman) verblijft en dwars door het huis van tiener Suzy (Kara Hayward). Sam en Suzy proberen aan hun omgeving te ontsnappen, op zoek naar een idyllisch toevluchtsoord, zoals ze die kennen uit de fantasievolle avonturenboeken uit de bibliotheek. De beweging van Sam gaat vaak in tegenovergestelde richting en vormt de eerste filmische dissonant. De camera volgt de jongen ook meerdere keren vanuit de hand gefilmd in plaats van vanaf het statief en de dolly die in de rest van Moonrise Kingdom worden gebruikt. Ontsnappen is echter lastig in de vooraf tot in de kleinste details uitgetekende film.

Niets wordt aan het toeval overgelaten. Het lot van Sam is al bepaald, hoe hij ook probeert in tegenovergestelde beweging door het leven te gaan. De goddelijke hand wordt vertegenwoordigd door een alwetende weerdeskundige (Bob Balaban) die in zijn introductie de aankomende storm voorspelt en weet welke gevolgen de extreme weersomstandigheden zullen hebben op het verhaal.

8/10