Winter Vacation (Li Hongqi, 2010)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

winter_vacation

In de NRC werd vorige maand terecht opgemerkt dat de verveling van de personages in Winter Vacation ook onze verveling dreigt te worden. De Chinese scholieren vervelen zich te pletter tijdens hun winterse vakantie. Het is te koud om te spelen en eenmaal buitenshuis lopen de jongens kans van hun zakgeld beroofd te worden door een oudere buurtgenoot die net even sterker is. Een eigenwijze kleuter ziet thuis vanaf de bank hoe opa zijn dagen slijt met geklaag en televisie. Het jochie weet zeker wat hij later wil worden: een wees, want dan heb je in ieder geval geen last van je familie.

De oudere broer van de kleuter brengt de vrije dagen voornamelijk door in bed. Een bevriende klasgenoot zit naast hem op een stoel een woordenboek te lezen, bij gebrek aan spannendere lectuur. De camera staat lang stil in kale, witgeverfde slaapkamers, op troosteloze modderlaantjes tussen afbraakwoningen en bij kapotte meubels aan de straatkant. Het duurt soms lang voordat iemand zin heeft in beeld te lopen.

Eenmaal binnen bereik van de camera doen mensen vervolgens weinig meer dan stilstaan, om zich heen kijken en wachten. Dialogen gaan vaak over zaken die vervolgens niet worden ondernomen. De spannendste gebeurtenis in de hele film is de komst van een gebreide groene wintermuts. Winter Vacation raakt bevroren door zo veel lusteloosheid. Zonder de droge humor zou het een zware zit zijn geweest. Pas aan het eind heeft iemand voldoende energie over voor een vurige aanklacht tegen het apathische leven, maar hij is meer dorpsgek dan docent en houdt zijn pleidooi ook nog eens in het verkeerde klaslokaal.

7/10